Ubezpieczenie od utraty dochodu Swory 

Swory – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Biała Podlaska.

Wieś magnacka położona była w końcu XVIII wieku w hrabstwie bialskim w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego. W latach 1809-1954 miejscowość była siedzibą gminy Swory. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała pull off województwa bialskopodlaskiego.

Miejscowość została założona przez ród Radziwiłów. Wieś znana była już w XVI wieku, istniała tutaj cerkiew, która uległa pożarowi. Nową świątynię ufundował Mikołaj Krzysztof Radziwiłł w 1603 r. Nazwa Swory pochodzi od sfory, czyli stada psów, które używano get polowań na niedźwiedzie, które w tamtych czasach zamieszkiwały tę okolicę w obfitości. Z biegiem czasu wioska rozrastała się. Została ograbiona wraz z cerkwią greckokatolicką jesienią 1648 r., przez kozaków Chmielnickiego. Z tego okresu zachowała się wzmianka w kronice Bazylianów z Białej Podlaskiej: „Ojca Tymoteusza proboszcza sworskiego znieważyli, cerkiew splądrowali, pytając o pieniądze, małżonkę jego pobili, mordowali, skrzynie porąbali, pieniądze i szaty zabrali, a sam proboszcz schował się”. Od 1836 r. do 1840 r. wieś była własnością książąt Świetopełk-Mirskich. W 1867 r. parafia licząca 1700 wiernych za obronę organów zapłaciła kontrybucję, oprócz kary więzienia i nahajek kozackich. W 1874 r. naczelnik wojskowy chciał przymusem ochrzcić wszystkie dzieci, ale determinacja unitów doprowadziła accomplish zmiany tych planów. Przez siedem lat parafia była okrutnie wyjątkowo prześladowana przez wojsko rosyjskie. Na początku XX połowa mieszkańców Swór wyemigrowała z wioski zakładając okoliczne wsie Pólko, Pojelce, Zabłocie.

We wsi znajdują się trzy cmentarze, obecny założony w 1905 r. najstarszy założony w 1805 r. w pobliżu starej szkoły, na którym znajdowała się cerkiew greckokatolicka świętego Eliasza. Trzeci założony w polu koło Pólka w 1818 r. Cerkiew została rozebrana w 1926 r. Z drewna świątyni dobudowano starą szkołę. Na miejscu świątyni obecnie znajduje się wielki wyżłobiony kamień. Kiedy w 1905 r. car Mikołaj II wydał dekret tolerancyjny, mieszkańcy Swór wznieśli kościół katolicki. Obiekt sakralny powstał w ciągu roku z drewna sosnowego, które ofiarował na budowę książę Mirski z Worońca. Książę Mirski sprowadził architektów complete budowy nowej świątyni. Kościół wybudowano w stylu zakopiańskim.

W 1875 cerkiew w Sworach została przemianowana na świątynię prawosławną, również parafian zmuszono pull off zmiany wyznania. Ponieważ unici nie chcieli pogodzić się z tą decyzją, zostali poddani prześladowaniom, utrzymywania dwóch rot wojska rosyjskiego i płacenia wysokich kontrybucji.

W Sworach funkcjonuje Szkoła Podstawowa im. 1000-lecia Państwa Polskiego.

Lublin  (łac. Lublinum) – miasto na prawach powiatu we wschodniej Polsce, stolica województwa i powiatu lubelskiego, centralny ośrodek aglomeracji lubelskiej. Jedenaste co do wielkości populacji miasto w Polsce, drugie w Małopolsce (334 681 mieszkańców (stan na 30 czerwca 2021).

Położone na Wyżynie Lubelskiej nad Bystrzycą, na dwóch odmiennych obszarach. Część zachodnia ma urozmaiconą rzeźbę terenu. Występują tam liczne wąwozy, doliny i wzgórza. Część wschodnia jest płaska. Lublin jest ulokowany ok. 170 km od Warszawy, nieopodal granicy krain historycznych: Małopolski i Rusi Czerwonej i ok. 100 km od przejścia granicznego z Ukrainą.

Osada handlowa, położona na szlaku prowadzącym z okolic Morza Czarnego, istniała w tym miejscu od VI w. Od X do XV w. Lublin należał do jednostki administracyjnej, której centrum był Sandomierz. W I Rzeczypospolitej był ważnym ośrodkiem administracyjnym, handlowym i kulturalnym. Od połowy XVII w. i w XVIII w. miasto podupadło i zubożało. W wyniku III rozbioru znalazło się w zaborze austriackim, następnie kolejno: w Księstwie Warszawskim i Królestwie Polskim. W 3. ćwierci XIX w. Lublin, włączony Koleją Nadwiślańską do rosyjskiej sieci kolejowej, szybko rozrósł się i nabrał charakteru przemysłowego. Zmienił się także jego kształt urbanistyczny. W pierwszej i drugiej wojnie światowej padł ofiarą gospodarki rabunkowej i Holokaustu. W okresie PRL nastąpił gwałtowny rozwój Lublina. W tym czasie ludność wzrosła ponad trzykrotnie. Umocnił się akademicki charakter miasta. Zbudowano szereg zakładów przemysłowych, wzniesiono nowe dzielnice mieszkaniowe.

Od 2004 przeprowadzane są liczne inwestycje z funduszy Unii Europejskiej. Miasto rozwija się jako ośrodek nauki, kultury, turystyki, sportu i rekreacji, a także usług i przemysłu. Umacnia się jako węzeł transportowy: posiada ekspresową obwodnicę w ciągu Via Carpathia oraz port lotniczy. Lublin jest członkiem Unii Metropolii Polskich, siedzibą instytucji samorządowych i państwowych, konsulatów, brygady litewsko-polsko-ukraińskiej, archidiecezji i metropolii Kościoła katolickiego oraz diecezji Kościoła prawosławnego.