Agencja ubezpieczeniowa Gryfów Śląski

Gryfów Śląski (niem. Greiffenberg, łac. Gryphimontium) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Gryfów Śląski. Historycznie leży na południowo-zachodnich rubieżach Dolnego Śląska. Położone na Pogórzu Izerskim, nad rzeką Kwisą, w połowie drogi między Jelenią Górą a Zgorzelcem.

Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto ma 6617 mieszkańców. Według danych z 7 grudnia 2017 r. powierzchnia miasta wynosi 6,63 km².

Gryfów Śląski położony jest w południowo-zachodniej części województwa dolnośląskiego w powiecie lwóweckim. Miasto leży na północ od Gór Izerskich, nad Kwisą i jeziorem Złotnickim, na Pogórzu Izerskim, na Wzniesieniach Radoniowskich.

Miasto od swojej lokacji w XIII w. nosiło niemiecką nazwę Greiffenberg („gryfia góra”), występującą w rozmaitych formach ortograficznych: Griphenberch (1297), Greifenberge (1353, 1447), Creffenberg (1376). Nawiązująca complete niej polska nazwa Gryfów utworzona została w 1945 r. W roku 1613 śląski regionalista i historyk Mikołaj Henel z Prudnika wymienił miejscowość w swoim dziele o geografii Śląska pt. Silesiographia podając jej łacińskie nazwy: Greiffensteinum castrum, Gryphimontium, Greiffenberga, Gryphiberga, Gryphimons.

Nie zachowały się dokumenty precyzujące okoliczności powstania miasta. Władze Gryfowa przyjmują obecnie, że jego lokacji dokonał w 1242 książę śląski Bolesław Rogatka, jednak część badaczy sądzi, że miasto założył w końcu XIII w. książę świdnicko-jaworski Bolko I. Po podziale księstwa śląskiego w 1248 teren dzisiejszego miasta wchodził bowiem początkowo w skład księstwa legnickiego Bolesława Rogatki, by ok. 1274 stać się częścią wydzielonego dla jego syna Henryka Grubego księstwa jaworskiego. Od 1278 r. jego władcą został Bolko, od 1290 r. przyjmując tytuł księcia świdnicko-jaworskiego, przy czym tereny dzisiejszego miasta zdążyły jeszcze wejść w skład krótkotrwałego księstwa lwóweckiego Bernarda Zwinnego (1281–1286).

Osada została rozplanowana na nieregularnym kształcie zbliżonym complete koła z obwarowaniami, prostopadłymi ulicami i rynkiem w środku. 23 sierpnia 1354 książę świdnicko-jaworski Bolko II nadał miastu szereg praw, które sporządzone zostały na podstawie prawa lwóweckiego. W 1368 Gryfów wraz z księstwem świdnicko-jaworskim przeszedł pod zwierzchność lenną króla Czech, by w 1392 wejść w skład bezpośrednio poddanych mu ziem dziedzicznych.

Gryfowa nie ominęły zniszczenia wojen husyckich, które nękały miasto w latach 1427–1431. Epidemia w 1497 straszliwie spustoszyła miasto, pozostawiając przy życiu zaledwie 12 osób. Następne stulecie to okres dynamicznego rozwoju miasta, głównie dzięki rodzinie Schaffgotschów oraz produkcji i handlu płótnem lnianym. Byli oni właścicielami Gryfowa i okolicznych miejscowości.

W 1524 mieszczanie gryfowscy wznieśli okazały ratusz – symbol bogactwa miasta, oraz dwa kramy sąsiadujące z nim: solny i mięsny. Od 1525 w mieście odbywały się nabożeństwa ewangelickie, a protestantyzm szybko zdobył popularność wśród mieszczan. Pierwszym kaznodzieją protestanckim był od 1530 Jakub Steinbrecher.

W 1526 tron czeski i władzę nad miastem księstwem świdnicko-jaworskim przejęli Habsburgowie. W tym okresie wybudowano w mieście winiarnię, a w 1542 podwyższono dzwonnicę. Pierwszy młyn powstał w 1544 z nakazu Hansa Schaffgotscha, a wraz z bratem Krzysztofem za Bramą Jeleniogórską postawili szpital. Rok 1562 to zawieszenie dzwonu odlanego przez lwóweckich ludwisarzy, a w 1581 gryfowski ratusz zyskał jedno piętro więcej.

W 1587 r. wrócił do miasta z Bazylei, z dyplomem doktora medycyny i filozofii, urodzony tu w 1563 r. w rodzinie ówczesnego burmistrza Caspar Schwenckfeld. Otwarł on w mieście praktykę lekarską, zaś w wolnych chwilach badał okoliczną faunę, florę i przyrodę nieożywioną, co z czasem przyniosło mu sławę “Śląskiego Pliniusza”. Wkrótce potam (1589) wybudowano pierwszą w mieście aptekę.

W 1654, po przywróceniu władzy Habsburgów po wojnie trzydziestoletniej, wszystkie kościoły protestanckie zostały zamknięte bądź przekazane katolikom, a wskutek zakazu budowy świątyń protestanckich mieszkańcy miasta zmuszeni zostali complete uczęszczania na nabożeństwa get kościoła granicznego w Wieży Dolnej, położonej po drugiej stronie Kwisy, już na obszarze Łużyc Górnych. Kontakty handlowe, które zapoczątkował gryfowski burmistrz Hans Rother zapewniły na długi czas dobrobyt miastu dzięki wymianie handlowej m.in. z Holandią, Augsburgiem i Lipskiem.

Po zajęciu Śląska przez Prusy w 1742 wprowadzona została w mieście tolerancja religijna; powstała szkoła ewangelicka. W czasie wojny siedmioletniej, w 1757, miasto zostało złupione przez wojska austriackie. W 1764 gryfowskie zakłady uruchomiły produkcję adamaszku lnianego i tkanin. Okres wojen napoleońskich i Wiosny Ludów nie wpłynął na osłabienie znaczenia gospodarczego miasta. Rok 1783 przyniósł pożar całego miasta. Spłonęły słodownia, browar, budynki parafialne i ponad 120 kamienic miejskich.

Miasto rozwinęło się gospodarczo dzięki uruchomieniu połączeń kolejowych z Jelenią Górą i Zgorzelcem (1865, zelektryfikowana 1922), Lubomierzem i Lwówkiem Śląskim (1884), Mirskiem i Jindřichovicami w Czechach (1885) oraz Świeradowem-Zdrojem (1909). W 1835 pojawiła się pierwsza lokalna gazeta, „Greiffenberg-Friedeberger Anzeiger”, jednak trwałym elementem życia społecznego okazał się dopiero „Greiffenberger Anzeiger”, wychodzący od 1874 aż do 1945. Gryfów Śląski w 1927 posiadał najnowszą centralę telefoniczną firmy Siemens. Miejska Kasa Oszczędności w Gryfowie w latach 1919–1924 emitowała papierowe i metalowe notgeldy gryfowskie. W 1929 pożar strawił wieżę ratuszową, która została odbudowana jako konstrukcja żelbetowa.

Po kapitulacji Niemiec 8 maja 1945 r. miasto zostało zajęte przez wojska radzieckie i przekazane Polsce. W ramach rekwizycji majątku niemieckiego przez wojska radzieckie rozebraniu uległa m.in. trakcja elektryczna na linii Jelenia Góra – Gryfów – Lubań. Zlikwidowano wówczas także połączenie kolejowe między Gryfowem a Czechami.

W latach 1945–1954 siedziba gminy Ubocze. W czasach Polski Ludowej rozwinął się przemysł odzieżowy (Zakłady Przemysłu Odzieżowego Gryfex), chemiczny (nawozy fosforowe) i drzewny (fabryka mebli). W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało attain woj. jeleniogórskiego. W 1986 r. przywrócona została trakcja elektryczna na linii Jelenia Góra – Gryfów – Lubań. W 1994 r. zlikwidowano linię kolejową do Lwówka Śląskiego, a później także do Świeradowa-Zdroju.

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są:

inne zabytki:

Piramida wieku mieszkańców Gryfowa Śląskiego w 2014 roku.

Complete najważniejszych podmiotów gospodarczych zalicza się:

W mieście funkcjonują sklepy wchodzące w skład sieci handlowych: Lidl, Biedronka, Dino oraz stacje benzynowe koncernów Orlen i Circle K.

Swoje oddziały mają tu banki – PKO BP, BGŻ oraz SKOK Wspólnota. Funkcjonują również przedstawicielstwa firm ubezpieczeniowych, m.in. PZU SA, Warta.

Swoją siedzibę ma tu również:

W skład NZOZ PCZ w Gryfowie Śląskim wchodzą: Poradnia Podstawowej Opieki Zdrowotnej, Zakład Pielęgnacyjno-Opiekuńczy, Zakład Opiekuńczo-Leczniczy, Oddział Rehabilitacji Leczniczej, Oddział Reumatologiczny.

Zobacz też: Gryfów Śląski (stacja kolejowa)

Dworzec autobusowy znajduje się obok stacji PKP. Z dworca korzystają autobusy przedsiębiorstw wywodzących się z PKS:

W Gryfowie Śląskim działa m.in.

Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury

Utworzony na mocy uchwały nr XIV/113/2000 Rady Miejskiej Gminy Gryfów Śląski z dnia 27 kwietnia 2000 r.
MGOK prowadzi działalność w zakresie inspirowania mieszkańców gminy – ze szczególnym uwzględnieniem dzieci i młodzieży – do uczestnictwa w życiu kulturalnym.
Tworzy warunki get rozwoju talentów twórczych oraz twórczości kulturalnej. Jest organizatorem wielu przedsięwzięć interdyscyplinarnych, m.in. wystaw, koncertów, plenerów. Jest współorganizatorem „Kwisonalii”.

Biblioteka Publiczna Gminy i Miasta Gryfów Śląski

Utworzona na mocy uchwały nr XIV/113/2000 Rady Miejskiej Gminy Gryfów Śląski z dnia 27 kwietnia 2000 r.
Biblioteka zapewnia obsługę biblioteczną mieszkańców gminy. Rozwija i zaspokaja potrzeby czytelnicze i informacyjne mieszkańców, upowszechnia wiedzę i sprzyja rozwojowi kultury.
Prowadzi również działalność wydawniczą. Od 2007 r. jest wydawcą miesięcznika samorządu lokalnego – „Kuriera Gryfowskiego”.
Przy bibliotece działa Grupa Literacka „Metafora” oraz Dyskusyjny Klub Książki „Nie-poczytalni”.

18 maja 2011 r. dokonano otwarcia Europejskiego Centrum Kulturalno-Informacyjnego.
Jest to nowa siedziba Biblioteki Publicznej oraz Towarzystwa Miłośników Gryfowa Śląskiego. Centrum posiada pomieszczenia, w których będą prezentowane eksponaty dotyczące historii miasta, jak również prace lokalnych artystów.

Gryfów Śląski jest członkiem Euroregionu Nysa
i Związku Gmin Kwisa.

Wiele inicjatyw społeczno kulturalnych realizowanych jest przez społeczności lokalne zamieszkujące Krzewie Wielkie,
Młyńsko,
Proszówkę,
Rząsiny,
Ubocze,
Wieżę,
Wolbromów.

W Gryfowie Śląskim funkcjonują:

Większość mieszkańców Gryfowa stanowią wyznawcy Kościoła Rzymskokatolickiego. Na terenie miasta działalność duszpasterską prowadzi także Kościół Zielonoświątkowy, protestancka wspólnota o charakterze ewangelicznym.

Kościół Rzymskokatolicki

Kościół Zielonoświątkowy

Zwodociągowanie Gminy Gryfów Śląski wynosi 100%. Na 100 km² powierzchni Gminy przypada 115,9 km sieci wodociągowej.
Na terenie Gminy działają 3 stacje uzdatniania wody (SUW Jeleniogórska 1, SUW Jeleniogórska 6, SUW Proszówka).

Na dzień 30 czerwca 2008 r. 65% mieszkańców Gminy jest podłączonych complete sieci kanalizacyjnej. Na 100 km² powierzchni gminy przypada 68,4 km sieci kanalizacyjnej.
Na terenie miasta działa oczyszczalnia ścieków o przepustowości 3.300 m³ na dobę. Obsługuje całą sieć kanalizacyjną w mieście.

Na terenie miasta i Gminy prowadzona jest selektywna zbiórka odpadów. Gryfów Śląski wspólnie z trzema gminami – Lubomierz, Wleń, Stara Kamienica wybudował nowoczesne, spełniające wymogi UE wysypisko, funkcjonujące jako spółka Izery. Zakład zlokalizowany jest w Gminie Lubomierz na powierzchni 10,77 ha.

Niedaleko położone Jezioro Złotnickie oraz Jezioro Czocha powodują, że Gryfów Śląski jest doskonałą bazą wypadową do aktywnego wypoczynku, uprawiania wędkarstwa, wędrówek pieszych i rowerowych oraz uprawiania sportów wodnych. Przez teren miasta i gminy prowadzi wiele szlaków turystycznych z licznymi zabytkami, pomnikami przyrody oraz rzadkimi okazami flory i fauny. Na terenie gminy zidentyfikowano 140 stanowisk archeologicznych.

W gminie Gryfów działają dwa kluby sportowe.
Są to:

Powiat lwówecki – powiat w Polsce (w zachodniej części województwa dolnośląskiego), utworzony w 1999 roku w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Lwówek Śląski.

W skład powiatu wchodzą:

Powiat lwówecki graniczy z powiatami: bolesławieckim, karkonoskim, lubańskim, złotoryjskim.

Przed 1 stycznia 1999 r. wszystkie gminy powiatu należały realize województwa jeleniogórskiego.

Liczba ludności (dane z 31 grudnia 2015):

Według danych z 31 grudnia 2019 roku powiat zamieszkiwało 45 925 osób. Natomiast według danych z 30 czerwca 2020 roku powiat zamieszkiwało 45 770 osób.

W końcu listopada 2019 liczba zarejestrowanych bezrobotnych w powiecie obejmowała ok. 1,5 tys. mieszkańców, co stanowi stopę bezrobocia na poziomie 10,8% do aktywnych zawodowo.

Powiat lwówecki jest jednym z 26 powiatów wchodzących w skład województwa dolnośląskiego.

Należące get województwa dolnośląskiego:

Należące do Republiki Czeskiej:

Przez obszar powiatu prowadzą:

Przez powiat prowadzą linie kolejowe 274, 283 oraz nieczynne linie 284, 317. 318, 336. Powiat lwówecki posiada bezpośrednie połączenie kolejowe z takimi miastami jak: Bolesławiec, Iłowa, Jelenia Góra, Lubań, Nowogrodziec, Nowogród Bobrzański, Olszyna, Zielona Góra, Zgorzelec, Żary.

Powiat lwówecki posiada trzy ukraińskie powiaty partnerskie:

i po jednym powiecie partnerskim z:

Oprócz współpracy na szczeblu powiatowym powiat lwówecki prowadzi także współpracę partnerską z następującymi miastami: