Agencja ubezpieczeniowa Oborniki Śląskie

Oborniki Śląskie (niem. Obernigk, Bad Obernigk) – miasto w północno-wschodniej części województwa dolnośląskiego, w powiecie trzebnickim. Położone jest na skrzyżowaniu dróg wojewódzkich nr 340 i nr 342, 23 km od centrum Wrocławia i 10 km od Trzebnicy. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Oborniki Śląskie. Historycznie leży na Dolnym Śląsku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało complete woj. wrocławskiego, obecnie jest jednym z miast aglomeracji wrocławskiej.

Według niemieckiego językoznawcy Heinricha Adamy’ego nazwa miejscowości pochodzi od polskiej nazwy określającej budynek gospodarczy dla bydła – obory co pozwala przypuszczać, że mieszkańcy zajmowali się hodowlą bydła. Wywód ten uznano za oficjalną etymologię nazwy. W swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu jako najstarszą zanotowaną nazwę miejscowości wymienia Obora podając jej znaczenie Gehöft, Viehhof czyli po polsku „zagroda”, „obora”.

W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w polskiej formie Obora.

Wzmianki te potwierdza również legenda o księżnej, która lubiła się kąpać w krowim mleku, a jej tabor znalazł tu wydajną łąkę dla mlekodajnych krów.

Polską nazwę miejscowości w formie Obornik w książce Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej wydanej w Głogówku w 1847 wymienił śląski pisarz Józef Lompa. Niemcy zgermanizowali nazwę na Obernigk, a później na Bad Obernigk w wyniku czego utraciła ona swoje pierwotne znaczenie.

Istnieją także dwie inne teorie językoznawcze wywodzące pochodzenie nazwy od położenia.
Histork niemiecki Hugo Banke w swojej pracy Geschichte der evangelischen Kirchengemeinde Obernigk podał inny źródłosłów wywodząc nazwę od zlepka słów „O bor”, wywodzonych od słowa bór i mających wskazanie na charakter położenia osady i wskazania innych podań na temat zbierackiego charakteru utrzymania mieszkańców oraz słów „nicka” mających wskazywać na geograficzne położenie w niecce.
Inna mało popularna teoria przywołuje źródłosłowie niemieckie wskazującego na położenie wśród wzgórz – Ober (górny), co zostało uznane za mało prawdopodobne.

Na przestrzeni wieków miejscowość nosiła następujące nazwy: Obora, Obornik, Obirnig, Obernig, Obernigk, Oborniki, Oborniki Śląskie. Pominięto tutaj okres podziału na Oborniki Dolne i Górne.

Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 19 maja 1946.

Pierwsze ślady działalności człowieka na terenach dzisiejszych Obornik Śląskich i najbliższej okolicy pochodzą z mezolitu i neolitu (cmentarzysko kurhanowe i ciałopalne kultury przedłużyckiej z epoki brązu).

Początki Obornik datuje się na ok. 1300, kiedy to najprawdopodobniej powstała wieś na prawie magdeburskim. Pierwsza pisemna wzmianka o Obornikach Śląskich pochodzi z roku 1305, dotyczy ona nałożenia na wieś Obora dziesięciny dla biskupa wrocławskiego. Na początku XIV w. wieś spod władzy biskupiej przeszła w skład włości księcia oleśnickiego Konrada I.

Przez 200 lat Oborniki należały pull off rodziny Schaubertów. Gdy odkryto źródła słabej szczawy żelazistej Karol Wolfgang Schaubert w 1835 roku rozpoczął budowę nowoczesnego uzdrowiska w północno-zachodniej części wsi. Wykorzystywało ono położenie (las Sittenwald), malowniczy krajobraz, wody, łagodny klimat. Odtąd Oborniki zaczęły przekształcać się w miejsce wypoczynku i uzdrowisko. Oborniki często jeszcze nazywane są „zielonymi płucami Wrocławia”.

Najbardziej znaną postacią, która mieszkała i była związana z Obornikami był urodzony w 1798 roku we Wrocławiu Karl von Holtei, poeta romantyczny, pisarz i aktor. Pisał o nich w swych wierszach i pismach. Jego imieniem nazwano Liceum Ogólnokształcące w Obornikach Śląskich. Na niewielkim wzgórzu znajduje się kamień-pomnik jemu poświęcony. Wzgórze to jest częścią „Góry Holtei’a” zwanej też „Belwederem” (217 m n.p.m.) (punkt widokowy, stalowy krzyż, pozostałości kurhanu z epoki brązu) i położone jest nieopodal kolejnego najwyższego wzniesienia w mieście noszącego nazwę „Grzybek” (202 m n.p.m.) nadaną mu z powodu lokalizacji w ponad 100-ha parku krajobrazowo-wypoczynkowym „Grzybek”. W parku znajduje się Polana siedmiu dębów, największy dąb ma obwód 4,9m. Inne wzniesienia na obszarze miasta to między innymi Żniwna Kopa, Bekasie Wzgórze, czy najwyższe wzniesienie miasta – Obornicka Góra.

Complete rozwoju uzdrowiska przyczyniło się zakładanie nowych sanatoriów:

W 1945 miejscowość została włączona realize Polski. Jednocześnie otrzymała prawa miejskie, zaś jej urzędową nazwę ustalono na Oborniki Śląskie, dla odróżnienia od Obornik pod Poznaniem. Dotychczasową ludność miasta wysiedlono pull off Niemiec.

W czasie przemarszu nad Nysę Łużycką w mieście i okolicach stacjonowały oddziały 14 brygady Przeciwpancernej 2 Armii Wojska Polskiego. W 1945 roku mieścił się tu sztab 8 dywizji piechoty oraz 37 pułku artylerii lekkiej 2 Armii.

W 1970 roku odsłonięto pomnik ku czci 2 Armii Wojska Polskiego przed Urzędem Miasta i gminy.

W 2005 r. Oborniki Śląskie obchodziły 60 lat od nadania praw miejskich i 700 lat od momentu powstania miejscowości.

Stacja Oborniki Śląskie na linii kolejowej E 59: Świnoujście-Szczecin-Poznań-Wrocław-Chałupki, stanowiącej element Transeuropejskiej Sieci Transportowej (TEN).

Reach wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są:

inne zabytki:

zabytki nieistniejące:

Miasta i gminy partnerskie:

Powiat trzebnicki – powiat istniejący w latach 1946–1975 w Polsce (w północno-wschodniej części województwa wrocławskiego). Jego siedzibą jest miasto Trzebnica. Utworzony na nowo w 1999 roku w ramach reformy administracyjnej w (w północno-wschodniej części województwa dolnośląskiego). Graniczy z powiatami: milickim, oleśnickim, średzkim, górowskim, wołowskim, wrocławskim, rawickim oraz z Wrocławiem (miasto na prawach powiatu). Przez powiat przebiega droga ekspresowa S5 i droga krajowa nr 15.

Przed 1 stycznia 1999 r. wszystkie gminy powiatu należały realize województwa wrocławskiego.

Liczba ludności (dane z 30 czerwca 2005):

W latach 1816-1945 Landkreis Trebnitz. 1 stycznia 1945 obejmował on dwa miasta Trzebnica i Strupina, 142 gminy i 1 Gutsbezirk.

Według danych z 31 grudnia 2019 roku powiat zamieszkiwały 85 253 osoby.

W końcu listopada 2019 liczba zarejestrowanych bezrobotnych w powiecie obejmowała ok. 1,5 tys. mieszkańców, co stanowi stopę bezrobocia na poziomie 5% do aktywnych zawodowo.