Agencja ubezpieczeniowa Karpacz

Karpacz (do 1945 r. niem. Krummhübel) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie karkonoskim. Położone w Sudetach Zachodnich, w dolinie rzeki Łomnicy.

Prawa miejskie posiada od 1 stycznia 1960 r.

Historycznie leży na Dolnym Śląsku. W latach 1945–1954 siedziba wiejskiej gminy Karpacz. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało attain województwa jeleniogórskiego.

Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto miało 4570 mieszkańców.

Według danych z roku 2007 Karpacz ma obszar 37,99 km² (118. lokata w kraju), w tym: użytki rolne 11%, użytki leśne 63%.

Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosi 37,99 km². Miasto stanowi 6,04% powierzchni powiatu.

Sąsiednie gminy: Kowary, Podgórzyn. Na południu gmina sąsiaduje z Czechami.

Miasto jest położone w Karkonoszach, u stóp Śnieżki (1602 m n.p.m.), której polska część znajduje się w granicach miasta, w dolinie rzeki Łomnicy oraz potoków, będących jej dopływami.

Urzędowo wyróżnia się następujące części miasta:

Osiedla, niewyróżniane urzędowo:

Dane z 31 grudnia 2007:

Piramida wieku mieszkańców Karpacza w 2014 roku.

Osada poszukiwaczy złota powstała w XII wieku. Pierwsze zapiski o Karpaczu pojawiły się w „Księgach Walońskich” z końcem XIV wieku. Dzielnicę Płóczki po raz pierwszy wymieniono w dokumencie z dnia 21 maja 1418 roku, na przełomie XV i XVI wieku działały tu kopalnie srebra i ołowiu. Podczas wojny trzydziestoletniej (1618–1648) na terenie Karpacza osiedlili się uciekinierzy religijni z Czech, którzy zapoczątkowali trwający prawie 200 lat okres ludowego zielarstwa i ziołolecznictwa. Miejscowość stała się ośrodkiem działalności tzw. laborantów, których leki i kuracje były znane daleko poza granicami Śląska, kres ich działalności przypadł na XIX w., gdy wydane zostały zakazy administracyjne i konkurencja farmakologii chemicznej. Po wybudowaniu kaplicy św. Wawrzyńca na Śnieżce (poświęconej 10 sierpnia 1681 roku przez cysterskiego opata Bernarda Rosę), Karpacz znalazł się na szlaku tzw. turystyki pielgrzymkowej. Od XVII w. rozwijało się tkactwo i związana z nim hodowla owiec, powstały liczne szałasy i budy pasterskie m.in. Wilcza Poręba i Karpacz Górny, w następnym stuleciu hodowla upadła ze względu na niedobór paszy i trudne warunki bytowe. W 1772 roku założono szkołę ewangelicką. Poświęcony 28 lipca 1844 r. drewniany kościółek ewangelicki, sprowadzony z norweskiego miasteczka Vang przez króla Prus Fryderyka Wilhelma IV, stał się atrakcją turystyczną Karpacza – znaną obecnie jako Świątynia Wang. W związku z napływem turystów w II połowie XIX wieku nastąpił rozwój osady: powstały hotele, zajazdy i gospody. W górnej części miasta (ówcześnie Brückenberg) w 1914 r. znajdowało się 12 hoteli i 54 pensjonaty, dysponujące łącznie około tysiącem miejsc noclegowych.

W 1945 r. miejscowość została wcielona get Polski. Przez kilka pierwszych tygodni używano nazwy Szterlingowo, dla uczczenia dowódcy patrolu wojskowego, który jako pierwszy zdobył szczyt Śnieżki. Używano również nazwy Krzywa Góra (m.in. dla stacji kolejowej). Z kolei na początku 1946 r. Komisja Ustalania Nazw Miejscowości przyjęła nazwę Drogosławice, która wywołała protesty miejscowych mieszkańców. Ostatecznie Komisja zmieniła zdanie i w maju 1946 r. przyjęto obowiązującą do dziś nazwę Karpacz (nazwa ta pojawiła się już pod koniec 1945 r., czasem jako Karbacz). Pozostałą niemiecką ludność wysiedlono do Niemiec.

W 1954 r. utworzono osiedle Karpacz. W 1960 r. z obszaru osiedla Karpacz ustanowiono miasto Karpacz.

W 2012 zakończono realizację tunelu pod stokiem „Kolorowa”, który umożliwił wyprowadzenie ruchu samochodowego z głównego ciągu komunikacyjnego miasta i przekształcenie go w deptak. Wykonany w technice odkrywkowej tunel o stalowej konstrukcji nośnej znajduje się na wysokości 637,75 m n.p.m., składa się z 854 segmentów, połączonych za pomocą 18 000 śrub i posiada wymiary: długość – 100 metrów, szerokość – 11 metrów, wysokość w najwyższym punkcie – 5,8 metra. Przez tunel przeprowadzono jezdnię o 2 pasach ruchu o szerokości 3,5 m każdy; nie posiada on natomiast chodników dla pieszych. Koszt budowy trasy wyniósł 22 218 337,71 zł, natomiast zakończona rok wcześniej przebudowa ul. Parkowej (dojazdu complete tunelu) – 8 mln zł, a jej wykonawcą była firma Skanska. Tunel został otwarty 18 grudnia 2012. Wraz z otwarciem obwodnicy ulica Konstytucji 3 Maja stała się ulicą jednokierunkową, na której ruch odbywa się według zasad właściwych dla strefy zamieszkania.

29 października 2012 r. dotychczasowa przychodnia zdrowia została zamknięta, a w jej miejscu rozpoczęto budowę nowej, której uroczyste otwarcie nastąpiło 22.10.2014, a oddanie reach użytku pięć dni później.
W roku 2013 nastąpiło połączenie miejscowej szkoły podstawowej i gimnazjum w zespół szkół. Zawarto również na 30 lat umowę na dzierżawę stadionu miejskiego, w której dzierżawca zobowiązał się do budowy w jego miejscu Górskiego Wysokościowego Centrum Piłkarskiego – zadaszonego, pełnowymiarowego boiska ze sztuczną trawą, hotelu oraz podziemnego parkingu na 160 pojazdów. Ponieważ dzierżawca nie wywiązywał się z umowy, stadion wrócił w posiadanie miasta, które zamierza zmodernizować go dla potrzeb lekkiej atletyki.

Aktualnie planowana jest przebudowa deptaka na ul. Konstytucji 3 Maja (podgrzewany granitowy chodnik, nowoczesne latarnie, oryginalne elementy małej architektury).

W latach 2009–2012 gmina pozyskała fundusze unijne w wysokości 3794,27 zł na jednego mieszkańca.

W wojewódzkim rejestrze zabytków na liście zabytków wpisane są obiekty::

Transport publiczny attain Karpacza oferują przewoźnicy drogowi: PKS „Tour” Jelenia Góra (linie regionalne), Flixbus (linie międzymiastowe), KarpaczBus (linie międzynarodowe).

Jednotorowa linia kolejowa z Mysłakowic get Karpacza została otwarta 29 czerwca 1895 roku. Otwarcie tego 6,9 km odcinka doprowadziło accomplish zwiększenia ruchu turystycznego na przełomie XIX i XX wieku. W 1925 roku zakończono budowę obecnego dworca kolejowego. 19 czerwca 1934 zakończono elektryfikację tej linii napięciem przemiennym 15 kV o częstotliwości 16⅔ Hz. Sieć trakcyjna została zlikwidowana zaraz po zakończeniu II wojny światowej. Połączenia pasażerskie były realizowane accomplish 2 kwietnia 2000 roku, kiedy odjechał z Karpacza ostatni regularny pociąg osobowy. Całkowite zawieszenie ruchu kolejowego na całej trasie nastąpiło zarządzeniem z dnia 23 listopada 2000 roku. W 2008 roku dworzec kolejowy przejął zarząd miasta, który przystąpił do remontu zabytku. Od czerwca 2012 w budynku działa Muzeum Zabawek. W sezonie letnim uruchomiane są przejazdy ręcznymi drezynami kolejowymi. Tor drezyny znajduje się przy dworcu kolejowym w Karpaczu.

Komunikację miejską na terenie miasta realizuje firma KarpaczBus. Trasa linii rozpoczyna się na Skalnym Osiedlu na przystanku zlokalizowanym przy skrzyżowaniu ulic Skalnej i Granitowej. Kolejnym przystankiem jest skrzyżowanie ulic Skalnej i Kościuszki. Następnym jest Orlik przy ulicy Skalnej. Kolejnymi są Hotel Relaks na ulicy Skalnej, Hotel Artus na ulicy Wilczej, Hotel Green Mountins na ulicy Sarniej, Hotel Mercure na ulicy Obrońców Pokoju, Bachus na ulicy Parkowej, Ośrodek Zdrowia oraz Rondo Biały Jar. W ciągu dnia są cztery kursy podczas których na trasie attain Hotelu Pegaz wjeżdża się na przystanek przy Morskim Oku, pozostałymi kursami wjeżdża się na przystanek przy wyciągu na Kopę. Kolejnym przystankiem jest Kościół Wang. Trasa kończy się na pętli autobusowej. Droga powrotna jest taka sama (na pięciu kursach wjeżdża się na przystanek przy Morskim Oku, również na pięciu kursach wjeżdża się na przystanki na ulicy Wilczej i Sarniej). W ciągu dnia odbywa się 11 kursów w każdą stronę.

W latach powojennych uruchomiono w Karpaczu (wys. 700 m n.p.m., 50°46′N 15°45′E/50,766667 15,750000) klimatologiczna stację meteorologiczną. Jej poprzedniczka, na wys. 605 m n.p.m., istniała i prowadziła pomiary meteo już w 1891 r. Średnie roczne ciśnienie atmosferyczne, w latach 1954–1965, wyniosło 932,6 hPa. Nieco wyższe wartości odnotowywano zazwyczaj w cieplejszej połowie roku, od maja get października – średnie ciśnienie miesięczne wahało się w przedziale od 933,7 hPa (maj i lipiec) do 935,2 hPa (wrzesień). Ze względu na usytuowanie stacji meteo na pn.-wsch. stoku i przewagę wiatrów NW notuje się bardzo wysoką frekwencję cisz (58,8%). W Karpaczu prawie 28% wszystkich wiatrów towarzyszy zjawiskom fenowym. Średnio, przez 11 dni w roku (zazwyczaj jesienią i zimą) w Karpaczu występują silne wiatry o prędkości przekraczającej 15 m/s.

Średnia temperatura roczna w latach 1931–1970 wyniosła +5,9 °C. Najzimniejszym miesiącem jest styczeń ze średnią dobową wynoszącą –5,4 °C. W Karpaczu najcieplejsze bywają lipiec i sierpień ze średnimi temperaturami wynoszącymi odpowiednio: +14,9 °C i +14,3 °C. Rocznie notuje się tu zazwyczaj 93 dni ze średnią temperaturą dobową poniżej 0 °C (początek 7 XII, koniec 11 III), 195 dni ze średnią temperaturą powyżej +5 °C (od 13 IV pull off 26 X) i 132 dni z temperaturą dobową przekraczającą +10 °C. W środku lipca (od 12 attain 24) – średnio przez 13 dni – średnia dobowa przekraczała w cieniu +15 °C.

Na terenie miasta działalność prowadzą następujące Kościoły i związki wyznaniowe:

Karpacz zaliczany jest attain znanych ośrodków turystycznych w Karkonoszach. Prócz popularnych tu możliwości zimowej turystyki sportowej, oferuje bogaty wachlarz turystyki górskiej, krajobrazowej. Posiada zasobną bazę noclegową (ok. 11 tys. miejsc noclegowych) i restauracyjno-wyżywieniową.

Wielką atrakcją Karpacza są pobliskie Karkonosze z najwyższym szczytem Sudetów – Śnieżką.

Znajduje się tu również Muzeum Sportu i Turystyki.

Od września 2003 organizowany jest międzynarodowy marszobieg „Lawina” na trasie Śnieżka – schronisko Samotnia.

Od 2012 w Karpaczu odbywa się Festiwal Smaków Liczyrzepy.

W Karpaczu i jego pobliżu znajduje się kilkanaście ośrodków narciarskich, spośród których największymi są:

Ponadto istnieje wiele wyciągów położonych m.in. w dzielnicach Wilcza Poręba, Płóczki, Skalne Osiedle oraz w Karpaczu Górnym. Są to:

W Karpaczu istnieją również skocznie narciarskie:

Karpacz ma status gminy miejskiej. Organem uchwałodawczym jest Rada Miejska Karpacza, składająca się z 15 radnych. Organem wykonawczym samorządu jest Burmistrz Karpacza.

Burmistrzowie Karpacza:

Stan z lipca 2016.

Powiat jeleniogórski – dawny polski powiat istniejący w latach 1945–1975, poprzednik obecnego powiatu karkonoskiego (woj. dolnośląskie). Jego ośrodkiem administracyjnym była Jelenia Góra. Powiat wchodził w skład województwa wrocławskiego.

Poprzednikiem powiatu jeleniogórskiego był niemiecki powiat Hirschberg im Riesengebirge (1741–1945). Od 1816 roku powiat znajdował się w prowincji Śląsk w rejencji dzierżoniowskiej, z którą w 1820 roku, został włączony realize rejencji legnickiej (niem. Regierungsbezirk Liegnitz), powiat jeleniogórski znajdował się w jej granicach aż do 1945 roku. W czasach pruskich, nosił on nazwy Kreis Hirschberg (pol. powiat Jelenia Góra), a od 1927 r. Landkreis Hirschberg im Riesengebirge (pol. powiat ziemski Jelenia Góra w Karkonoszach). W latach 1919–1938 i 1941–1945 powiat należał do prowincji Dolny Śląsk, która dwukrotnie tworzona była poprzez podział prowincji Śląsk na dwie prowincje: Dolny i Górny Śląsk.

Powiat jeleniogórski powołano po II wojnie światowej na terenie tzw. Ziem Odzyskanych (tzw. II okręg administracyjny – Dolny Śląsk). 28 czerwca 1946 r. wszedł w skład nowo utworzonego woj. wrocławskiego.

Podział administracyjny:

Miasta (1945–75)

Osiedla (1954–72)

Gminy: (1946–54 i (1973–75)

Po reformie administracyjnej w 1975 roku terytorium powiatu weszło w skład nowego województwa jeleniogórskiego.

W związku z reformą administracyjną z 1999 roku przywrócono współczesny powiat jeleniogórski, który z dniem 1 stycznia 2021 w celach marketingowych zmienił nazwę na karkonoski.