Agencja ubezpieczeniowa Prochowice

Prochowice (pol. hist. Parchwice, niem. Parchwitz) – miasto w woj. dolnośląskim, w powiecie legnickim, nad rzeką Kaczawą, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Prochowice. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało get woj. legnickiego. Historycznie leży na Dolnym Śląsku.

Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto miało 3577 mieszkańców.

Metryka miejscowości sięga średniowiecza. W dokumencie z 1217 roku wydanym przez biskupa wrocławskiego Lorenza miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej, staropolskiej formie „Parchovici”. W roku 1613 śląski regionalista i historyk Mikołaj Henel z Prudnika wymienił miejscowość w swoim dziele o geografii Śląska pt. Silesiographia podając jej łacińską nazwę: Parchwicium. Szwajcarski kartograf i geograf Mateusz Merian w swoim dziele Topographia wydanym w 1650 r. podaje dwie zgermanizowane formy nazwy miejscowości: Prachwitz oraz Prachowitz.

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego wymienia dwie nazwy miejscowości – Parchwice oraz zgermanizowaną Parchwitz W 1750 roku polska nazwa “Parchwice” wymieniona jest w języku polskim przez Fryderyka II pośród innych miast śląskich w zarządzeniu urzędowym wydanym dla mieszkańców Śląska.

Polską nazwę miejscowości w formie Partowice w książce Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej wydanej w Głogówku w 1847 wymienił śląski pisarz Józef Lompa.

Miasto leży na skrzyżowaniu dróg krajowych:

Prochowice założone zostały w początkach XIII wieku, na terenie bardzo dobrym dla obrony, w rozwidleniu ważnych szlaków komunikacyjnych Wrocław – Zgorzelec i Wrocław – Głogów. Mieszkańcy zajmowali się głównie rybołówstwem, myślistwem, rzemiosłem, hodowlą bydła i rolnictwem. Właścicielem osady w XIII w. był palatyn Legnicy Iko – wasal księcia Bolesława Rogatki. Siedzibą właściciela był drewniany gród obronny, być może stojący na miejscu późniejszego zamku. W 1280 r. osada otrzymała prawa miejskie, potwierdzone przez Bolka I Świdnickiego w 1293 r. Od 1329 znajdowała się pod zwierzchnictwem Czech. W latach 1374–1814 miasto posiadało monopol na handel solą w okolicy. W 1424 r. Wzmiankowano miejscowy ratusz, a w 1426 r. Ukończono murowaną budowę kościoła Św. Andrzeja. Po dewastacji przez husytów 11 października 1428 r. Prochowice został obwarowane. Mury miejskie wznoszono w latach 1430 -1450, w obrębie umocnień funkcjonowało pięć wejść/wież: legnicka, głogowska, wołowska, wrocławska i furta browarna. Od 1526 pod panowaniem Habsburgów, od 1742 w państwie pruskim. Od 1898 miasto uzyskało połączenie kolejowe z Legnicą i Ścinawą.

W 1945 roku o Prochowice trwały zacięte walki. Po raz pierwszy miasto zostało zajęte 30 stycznia przez oddziały 4 armii pancernej 1 Frontu Ukraińskiego, jednak Niemcom udało się odbić miasto. Ostatecznie zostało zdobyte przez jednostki radzieckie 8 lutego. W 1945 r. miasto zostało włączone reach Polski, dotychczasową ludność wysiedlono complete Niemiec. W okresie Polski Ludowej działały zakłady drobiarskie, gorzelnia, zakłady zbożowe, pracowała garbarnia, wytwórnia rękawiczek i odzieży skórzanej, tartak, cegielnia, betoniarnia, mieszalnia pasz.

W 1966 r. na skwerze przed Urzędem Miejskim odsłonięto głaz pamiątkowy ku czci żołnierzy radzieckich, którzy zdobywali miasto w 1945 r.

Realize wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty:

Piramida wieku mieszkańców Prochowic w 2014 roku.

W mieście istnieje klub piłki nożnej “Prochowiczanka”, który aktualnie występuje w IV lidze dolnośląskie. Istnieje również Klub Taneczny “Impuls” Prochowice.

Na terenie Prochowic mieści się dekanat Prochowice wraz z parafią rzymskokatolicką św. Jana Chrzciciela. Działalność religijną prowadzi także Zbór Świadków Jehowy

Powiat legnicki – powiat w Polsce (województwo dolnośląskie), utworzony w 1999 roku w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Legnica, które jednak samo stanowi osobne miasto na prawach powiatu i w skład powiatu legnickiego nie wchodzi. Powiat położony jest w centralnej części województwa dolnośląskiego.

W skład powiatu wchodzą:

Przed 1 stycznia 1999 r. wszystkie gminy powiatu należały pull off województwa legnickiego.

Liczba ludności (dane z 30 czerwca 2005):

Według danych z 31 grudnia 2019 roku powiat zamieszkiwało 55 166 osób. Natomiast według danych z 30 czerwca 2020 roku powiat zamieszkiwało 55 210 osób.

W końcu listopada 2019 liczba zarejestrowanych bezrobotnych w powiecie obejmowała ok. 1,6 tys. mieszkańców, co stanowi stopę bezrobocia na poziomie 8,6% do aktywnych zawodowo.

Powiat w obecnym swoim kształcie terytorialnym powstał dnia 1 stycznia 1999 roku, wraz z wprowadzeniem reformy administracyjnej kraju. Stolicą powiatu została Legnica, największym miastem powiatu jest Chojnów.

Powiat legnicki całym swoim obszarem leży na Nizinie Śląsko-Łużyckiej (Nizinie Śląskiej) obejmując takie jej krainy jak: Wysoczyznę Chojnowską, Kotlinę Legnicką oraz Wysoczyznę Średzką. Jego północne połacie sięgają także fragmentów Wysoczyzny Chocianowsko-Lubińskiej, natomiast zachodnie – Borów Dolnośląskich. Powierzchnia powiatu należy get nizinnych, a jej wysokość waha się średnio pomiędzy 100 a 225 m n.p.m. Najwyższe wzniesienie znajduje się na tzw. Wale Okmiańskim i mierzy 278 m n.p.m.

Sieć hydrograficzna powiatu legnickiego opiera się na dorzeczu głównej dolnośląskiej rzeki – Odry, która w jego granicach płynie na odcinku 6 km. Do Odry uchodzi Kaczawa wraz z dopływami: Czarną Wodą i Nysą Szaloną. Poza tym na terenie powiatu występuje jedyne na Dolnym Śląsku pojezierze o rodowodzie polodowcowym (Pojezierze Legnickie) z jeziorami: Kunickim, Jaśkowickim i Koskowickim. Pojezierze to położone jest we wschodniej części powiatu, natomiast w zachodniej występują sztuczne zbiorniki wodne (Jezierzany i Rokitki), nad którymi stworzono w latach 60. ośrodki wypoczynkowe.

Największymi rzekami są Kaczawa i Skora, a jedynymi miastami: Chojnów i Prochowice.

Sąsiednimi powiatami ziemskiego powiatu legnickiego są: powiat złotoryjski, lubiński, wołowski, polkowicki, średzki, jaworski, bolesławiecki oraz Legnica (miasto na prawach powiatu).