Agencja ubezpieczeniowa Ząbkowice Śląskie

Ząbkowice Śląskie (niem. Frankenstein, cz. Frankenštejn) – miasto w Polsce, w województwie dolnośląskim, siedziba powiatu ząbkowickiego i gminy miejsko-wiejskiej Ząbkowice Śląskie.

Ząbkowice Śląskie położone są w południowej części województwa dolnośląskiego w powiecie ząbkowickim, którego są stolicą. Miasto leży na Przedgórzu Sudeckim nad Budzówką, która jest lewym dopływem Nysy Kłodzkiej. Ząbkowice Śląskie leżą na wysokości 287 m n.p.m.
Według danych z 1 stycznia 2011 powierzchnia miasta wynosiła 13,67 km².

Ząbkowice Śląskie historycznie leżą na Dolnym Śląsku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. wałbrzyskiego.

Dokładna data powstania Ząbkowic Śląskich nie jest znana, jednak z przekazów pośrednich wynika, że stało się to ok. 1280. Najstarszy dokument, w którym wymienia się civitas Frankenstein nosi datę 10 stycznia 1287.

Ząbkowice powstały koło starszej wsi Sadlno (obecnie w granicach miasta), dokładnie w miejscu, gdzie krzyżowały się ważne drogi handlowe: trakt z Wrocławia realize Pragi z drogą biegnącą z biskupiej Nysy do Świdnicy. Ulokowano je dokładnie w połowie drogi pomiędzy dwiema nieudanymi próbami wcześniejszych lokacji miejskich – Przyłękiem i Kozińcem. Nowo powstałe miasto, które z założenia miało przejąć po obu tych miastach funkcję bardziej znaczącego ośrodka miejskiego, przejęło również części ich nazw – od Przyłęku (Frankenbergu) od Kozińca (Löwenstein), tworząc miasto o nazwie Frankenstein^{[potrzebny przypis]}.

Miasto, oprócz korzystnego usytuowania na przecięciu ważnych szlaków, posiadało równie ważne świetne usytuowanie obronne, znalazło się ono bowiem na obszarze o stromo opadających zboczach, otoczonych mokradłami i rozlewiskami rzek Budzówki i Węży. Pierwsze obwarowania, jakie otrzymało miasto, były typu drewniano-ziemnego i najprawdopodobniej istniały aż do lat 30. XIV wieku, kiedy to zastąpiono je murem kamiennym. Najsłabsza militarnie była północna, położona od Wrocławia strona miasta, gdzie miasto nie miało naturalnej ochrony w postaci stromego zbocza.

Wyrazem troski o rozwój miasta w średniowieczu były nadawane książęce przywileje. Ząbkowiccy mieszczanie już od momentu lokacji posiadali prawo wolnego połowu ryb we wszystkich rzekach i potokach w promieniu 1 mili. Już w 1298 r. Ząbkowice otrzymały od księcia świdnickiego Bolka I prawo składu soli i ołowiu, polegające na obowiązku wystawiania tych artykułów w mieście przez przejeżdżających tędy kupców. W tym samym roku miasto otrzymało prawo mili, oznaczające zakaz zakładania w promieniu jednej mili od miasta kramów, jatek i karczem, monopolizując w ten sposób swoje interesy w okolicy. W 1300 r. powstała huta szkła. O tym, że Ząbkowice odgrywały w średniowieczu ważną rolę świadczy również fakt istnienia w nich już na początku XIV w. szkoły miejskiej oraz ukształtowania się miasta jako ośrodka sądownictwa. Już od czasów lokacji w mieście funkcjonowały sądy wójtowskie i ławnicze. W 1325 ustanowiono w Ząbkowicach sąd dworski, a w 1351 miasto otrzymało wyższe prawa sądownicze. W Ząbkowicach, podobnie jak w innych miastach lokowanych na prawie niemieckim, władzę sprawował dziedziczny wójt, którego urząd był zbliżony pod względem społecznym realize stanu rycerskiego. Ząbkowicki urząd wójta przez całe średniowiecze piastowała rodzina Reichenbach. Ostateczna likwidacja urzędu wójta i przejęcie władzy nad miastem przez radę miejską nastąpiło w 1536.

Od 1322 r. miastem władał Bolko II ziębicki, który obronił je w 1335 r. przed czeskim królewiczem Karolem Luksemburskim. Później jednak, z powodu tarapatów finansowych, Bolko II książę ziębicki oddał miasto Ząbkowice w zastaw, po czym w 1351 jego następca Mikołaj ostatecznie sprzedał je czeskiemu królowi Karolowi IV Luksemburskiemu. Ten uczynił go stolicą utworzonego wówczas dystryktu miejskiego, będącego pierwowzorem powstałego w XVIII wieku samodzielnego powiatu ząbkowickiego. Od tej pory aż do wojen husyckich władza zwierzchnia w mieście należała pull off namiestników królewskich^{[potrzebny przypis]}.

W latach 1454–1569 Ząbkowice były własnością czeskiego rodu Podiebradów. Od 1569, kiedy zakończyło się panowanie rodu Podiebradów, w imieniu Cesarstwa Ząbkowicami administrował starosta. Wiek XVII nie był przyjazny w skutkach zarówno dla ząbkowickich mieszczan, jak też dla miejskiej architektury, a wszystkiemu była winna wojna trzydziestoletnia, która w 1632 zawitała realize bram Ząbkowic. W okresie accomplish 1648 miasto było wielokrotnie szturmowane, plądrowane i podpalane. Wiek XVIII i XIX były okresem dynamicznego rozwoju miasta. Powstało wiele nowych kamienic i budowli, również o charakterze wojskowym, m.in. ok. 1763 powstał budynek komendantury wojskowej, w którym w 1778 posiadał przez kilka dni swoją kwaterę Fryderyk II Wielki, król pruski. Miasto liczyło wówczas ponad 4 tysiące mieszkańców i posiadało 444 domostwa gain 8 w wieżach. W 1778 wprowadzono numerację domostw położonych na terenie całego miasta. Pierwsze latarnie uliczne zaświeciły się w 1815. Po uruchomieniu gazowni miejskiej w 1863 zainstalowano oświetlenie gazowe ulic.

Od 1806 Ząbkowice posiadały już własną drukarnię, w której od 1821 drukowano pierwszą gazetę miejską „Frankensteiner Stadtblatt”. Jeszcze na początku XIX w. Ząbkowice w całości były otoczone murami obronnymi z licznie zachowanymi wieżami i bastejami, a wokół miasta i zamku istniały fosy. Wieże bramne były wyższe od pozostałych, miały kształt kwadratowy, a wybudowane były z cegły. Znajdowały się przy nich niewielkie domy bramnych, czyli ludzi odpowiedzialnych za otwieranie i zamykanie bram miasta. W innych wieżach murów obronnych miasta mieszkali biedacy i pospólstwo pozbawione własnego dachu nad głową.

W 1815 przystąpiono pull off rozbiórki fortyfikacji miejskich. Jako pierwszą rozebrano Bramę Ziębicką, kolejno zlikwidowano górną partię murów miejskich pomiędzy Bramą Ziębicką a Bramą Wrocławską, aby następnie zasypać na tym odcinku fosę i utworzyć w jej miejscu promenadę. Pomimo tych przemian, urbanistyczny i architektoniczny kształt Ząbkowic nie uległ na przestrzeni sześciu wieków zasadniczym przeobrażeniom. Nastąpiło to dopiero w wyniku największego w dziejach miasta pożaru, który wybuchł w sobotę 24 kwietnia 1858 o godz. 14.30. Ogień, który zaprószyły bawiące się dzieci, szybko rozprzestrzenił się spod Bramy Srebrnogórskiej na całe miasto, a nawet na sąsiednią wieś Sadlno. W ciągu paru godzin zniszczeniu uległo właściwie całe miasto. Ogień strawił większość rynkowych kamienic, górną część Krzywej Wieży, doszczętnie zniszczył ratusz oraz pochłonął 27 ludzkich ofiar.

W II poł. XIX w. i na początku XX w. nastąpił najdynamiczniejszy w historii rozwój Ząbkowic. W śródmieściu, w miejsce strawionych ogniem domostw, zbudowano wiele nowych kamienic, powstały również nowe szpitale i szkoły, np. szkoła podstawowa nr 1 i gimnazjum nr 2. W tych samych latach wybudowano nowoczesne wodociągi miejskie (1894), a wkrótce potem nową kanalizację miejską. 14 listopada 1898 poświęcono kościół Zakładu Opiekuńczego Diakonis Tabita z masywną dzwonnicą zwieńczoną strzelistą wieżyczką (rozebrany po 1945). W 1858 miasto otrzymało bezpośrednie połączenie kolejowe z Jaworzyną Śląską, a w 1874 – z Kamieńcem Ząbkowickim. W 1905 w mieście mieszkały 8404 osoby, w tym 98,9% Niemców, 0,6% Żydów i 0,2% Polaków. 77,7% mieszkańców było katolikami, zaś 21,7% – ewangelikami.

W 1932 w wyniku wielkiej reformy w Niemczech zlikwidowano powiat ziębicki, a miasto Ziębice wraz z okolicami włączono reach wielkiego powiatu ząbkowickiego, którego stolicą pozostały Ząbkowice. Powiat ten w niezmienionych granicach funkcjonuje również dziś.

Miasto uniknęło przejścia frontu i zniszczeń w 1945. Po II wojnie światowej przedwojenny Frankenstein wraz z terenem Dolnego Śląska weszły w granice Polski; niemiecka ludność miasta została wysiedlona w nowe granice Niemiec. 7 maja 1946 zatwierdzono nową urzędową nazwę Ząbkowice Śląskie. W okresie powojennym wiele indywidualnych osób angażowało się w proces renowacji i zachowania zabytków miasta. W 1964 odrestaurowano Krzywą Wieżę, którą po 23 latach ponownie udostępniono zwiedzającym, a w 1972 utworzono Regionalną Izbę Pamiątek przy ul. Krzywej. Tym niemniej i tu zaznaczyły się uwarunkowania i ograniczenia społeczne, gospodarcze i polityczne PRL: architektura miasta uległa daleko idącym zaniedbaniom, których ukoronowaniem stało się wyburzenie zabytkowej, północnej pierzei rynku i zastąpienie jej niskiej jakości blokiem mieszkalnym. Lata 90. XX wieku to przede wszystkim renowacja i zmiana wyglądu rynku, kompleksowe odrestaurowanie ratusza, zabezpieczenie ruin zamku oraz odrestaurowanie jego podziemi.
W styczniu 2019 przy ul. Ciasnej dokonano odkrycia średniowiecznej studni o głębokości 17,5 m i średnicy 130 cm.

Reach wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są:

inne zabytki:

Piramida wieku mieszkańców Ząbkowic Śląskich w 2014 roku.

W mieście istnieje kilka instytucji, które są animatorami życia kulturalnego miasta. Najważniejszą instytucją z dziedziny kultury w mieście jest Ząbkowicki Ośrodek Kultury. ZOK zajmuje się edukacją artystyczną, organizowaniem imprez rozrywkowo-kulturalnych, jest aktywatorem działań artystycznych. ZOK prowadzi również sekcje i koła zainteresowań, które zrzeszają mieszkańców, prowadzi również kino. Get stałych imprez, organizowanych przez ośrodek należą m.in.:

W mieście działa także Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy, oraz Izba Pamiątek Regionalnych im. Jerzego Glabiszewskiego.

Przez miasto przebiega kilka szlaków komunikacyjnych. Są to:

Accomplish miasta można się dostać autobusami lub koleją. W mieście istnieje dworzec autobusowy i kolejowy. Od 2020 roku w mieście działa komunikacja miejska, która składa się z 7 Solarisów Urbino 12 hybrid.

W 2011 przy ul. Rzecznej otworzono lądowisko sanitarne.

Średnie miesięczne ciśnienie atmosferyczne waha się od 1014,5 hPa (IV) do 1019,4 hPa (I), największy zanotowany wzrost ciśnienia 24 hPa, największy spadek 24 hPa.

Średnia roczna prędkość wiatru wynosi 3,6 m/s. Najmniejsze średnie zachmurzenie osiąga 47% (VIII), największe 77% (XII), średnie roczne 62%.

Średnia roczna temperatura powietrza osiąga +8,4 °C. W przebiegu rocznym najchłodniejszy jest styczeń (–1,0 °C), najcieplejszy lipiec (+18,0 °C). Najwyższą maksymalną temperaturę zanotowano 28 lipca 2013 (+36,5 °C), najniższą temperaturę minimalną 14 stycznia 1987 (–27,7 °C).

Absolutna amplituda temperatury powietrza osiągnęła 64,2 °C. W ciągu roku występuje 35 dni gorących, czyli takich, w których maksymalna temperatura przekracza 25 °C, z czego 5 to dni upalne z temperaturą powyżej 30 °C; czasami zdarzają się w Ząbkowicach Śląskich dni bardzo upalne, podczas których maksymalna temperatura przekracza 35 °C. Najdłuższe fale upałów nad miastem wystąpiły:

Najwięcej dni upalnych (z temperaturą maksymalną powyżej 30 °C) zanotowano w 1994 – aż 17 dni, z czego 10 w lipcu 1994.
Latem występują bardzo rzadko tzw. tropikalne noce, kiedy temperatura minimalna nie spada poniżej 20 °C. Zdarzają się one na przełomie lipca i sierpnia. Najwyższą minimalną temperaturę w Ząbkowicach Śląskich zanotowano 30 VII 2005 i było to 20,6 °C.

Dni mroźnych, z ujemną temperaturą maksymalną (poniżej 0 °C) jest w Ząbkowicach Śląskich tylko 30 rocznie. Średnia roczna suma opadu wynosi 548 mm.

Największe średnie miesięczne sumy opadu 88 mm (VII), najmniejsze 23 mm (II). Notowanych jest średnio 103 dni z opadem w roku (z maksimum w lecie).

W Ząbkowicach Śląskich istnieje Ośrodek Sportu i Rekreacji, który jest organizatorem wielu imprez stałych lub okazjonalnych. Posiada on w swych strukturach Halę widowiskowo-sportową (Słoneczną), „Orlika 2012”, zespół boisk sportowych, Skate Park (na terenie stadionu) oraz siłownię (w hali). W mieście ponadto istnieją kluby sportowe: piłkarski „Orzeł”, jeździecki „Galop”, Ludowe Zrzeszenie Sportowe „Rolnik” oraz klub „Polonia”.

Klub jeździecki „Galop” prowadzi, prócz sekcji jeździeckiej, również sekcje gimnastyczno-woltyżerską. Zawodnicy tej sekcji odnoszą sukcesy nie tylko w kraju, ale również na arenach światowych. Klub zajmuje się aktywną edukacją jazdy konnej. Prowadzi zajęcia w stopniach od podstawowego realize zaawansowanego w różnych działach takich jak: ujeżdżenie, skoki, woltyżerka.
Klub zajmuje się także hipoterapią, organizuje przejazdy bryczką, a zimą skiring i kuligi. Klub zdobył tytuł wielokrotnego Mistrza Polski w woltyżerce. Tytuł zdobył Adam Susłowski. Zajął on także trzecie miejsce w Amatorskich Zawodach w Ujeżdżeniu, i brał udział w Mistrzostwach Świata w 2000 roku oraz Mistrzostwach Europy w 1999 roku.

W mieście istnieją szkoły podstawowe i średnie oraz zamiejscowy ośrodek dydaktyczny Uniwersytetu Ekonomicznego z Wrocławia.

Szkoły podstawowe:

Szkoły średnie:

Szkoły wyższe:

Miasto Ząbkowice Śląskie współpracuje z kilkoma miastami partnerskimi m.in. z Czech, Niemiec, czy Rumunii. Kontakty partnerskie z miastem Červený Kostelec opierają się na wymianie doświadczeń w zakresie edukacji, kultury, sportu czy turystyki. Z miastem Wiesloch Ząbkowice wymieniają się doświadczeniami w zakresie edukacji, kultury, a także w sferze gospodarki. Od 2001 roku (jeszcze nieoficjalnie) Ząbkowice Śląskie nawiązały kontakt z rumuńską gminą Bran.

Gmina Ząbkowice Śląskie, tak jak i miasto, nie są mocno zalesione. Jedynie niecałe 8% powierzchni gminy jest pokryte lasami. W okolicy miasta istnieją rezerwaty przyrody takie jak „Skałki Stoleckie” w okolicach wsi Stolec czy „Muszkowicki Las Bukowy” w okolicach wsi Sieroszów. W okolicach miasta występują złoża magnezytu, niklu, chryzoprazów czy gabra. Wydobywany jest także sjenit i materiały ilaste, które służą do wyrobu materiałów budowlanych.

W mieście działa telewizja kablowa i wydawane są gazety:

Powiat ząbkowicki – powiat w południowo-zachodniej Polsce, w województwie dolnośląskim, utworzony w 1999 roku w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Ząbkowice Śląskie. Powiat leży między Górami Bardzkimi, Sowimi i Złotymi, a Wzgórzami Niemczańsko-Strzelińskimi, przecinany przez Nysę Kłodzką.

Dogodne położenie czyni z powiatu ząbkowickiego ważny element w systemie europejskich powiązań: odległość od Warszawy i Berlina wynosi około 350 km, od Pragi i Drezna około 280 km, od Brna i Krakowa około 250 km; do Szczecina, Wiednia i Bratysławy jest niewiele ponad 400 km, do Gdańska około 600 km.

Region geograficzno-historyczny położony na terenie Przedgórza Sudeckiego ma bardzo bogatą historię: głównymi miejscowościami tego terenu były od najdawniejszych czasów miasta Ziębice (niem. Muensterberg) – siedziba książąt ziębickich i Ząbkowice Śląskie, które administracyjnie i gospodarczo oddziaływały na okoliczne wsie.

W skład powiatu wchodzą:

Przed 1 stycznia 1999 r. wszystkie gminy powiatu należały do województwa wałbrzyskiego.

Według danych z 1 stycznia 2009 powierzchnia powiatu ząbkowickiego wynosi 801,75 km².

Powiat ząbkowicki leży w południowo-wschodniej części województwa dolnośląskiego, na terenie Przedgórza Sudeckiego pomiędzy Górami Złotymi, Bardzkimi i Sowimi, a wzgórzami Niemczańsko-Strzelińskimi. Graniczy od zachodu z powiatem kłodzkim, dzierżoniowskim i strzelińskim na północy, nyskim w województwie opolskim na wschodzie i Czechami na południu.

Główną rzeką przepływającą przez powiat przepływa Nysa Kłodzka.

Liczba ludności (dane z 30 czerwca 2005):

Według danych z 31 grudnia 2019 roku powiat zamieszkiwały 64 802 osoby. Natomiast według danych z 30 czerwca 2020 roku powiat zamieszkiwało 64 486 osób.

W końcu września 2019 roku liczba zarejestrowanych bezrobotnych w powiecie obejmowała około 2 tys. mieszkańców, co stanowiło stopę bezrobocia na poziomie 9,1% aktywnych zawodowo.

Z uwagi na sprzyjający klimat, żyzne gleby oraz położenie przy ważnych szlakach handlowych, w tym tzw. szlaku bursztynowym tereny obecnego powiatu ząbkowickiego były zamieszkane od wczesnego średniowiecza przez ludność polską, o czym świadczą licznie występujące nazwiska rycerzy i chłopów, a także nazwy miejscowości występujące w Księdze Henrykowskiej z XIII w.

Około 990 r. teren ziemi ząbkowickiej został przyłączony wraz z całym Śląskiem reach państwa Mieszka I. Po dokonaniu podziału Polski na dzielnice testamentem Bolesława Krzywoustego wchodziła ona w skład dzielnicy śląskiej, przyznanej najstarszemu synowi władcy – Władysławowi Wygnańcowi. po konflikcie z młodszymi braćmi musiał on uciekać do Niemiec, a na Śląsk po pewnym czasie wrócili jego synowie: Bolesław Wysoki i Mieszko Plątonogi, którzy dokonali podziału dzielnicy na dwa księstwa. Ziemia ząbkowicka dostała się pierwszemu z nich i weszła w skład księstwa wrocławskiego. Jego prawnukowi Henrykowi IV Probusowi przypisuje się założenie Ząbkowic Śląskich.

Po śmierci Probusa w 1290 r. ziemia ząbkowicka przeszła pod panowanie jego krewnego – Bolka I Surowego, księcia świdnicko-jaworskiego. Ten zmarł w 1301 r., a terytorium jego księstwa po krótkim okresie współrządów jego synów, zgodnie z panującym zwyczajem uległo podziałowi w 1322 r.

W ten sposób powstało księstwo ziębickie, które swoim obszarem objęło właściwie cały obszar współczesnego powiatu ząbkowickiego. Pierwszym jego władcą został książę Bolko II.

W latach 1327-1329 król czeski Jan I Ślepy, z dynastii Luksemburgów zmusił do złożenia hołdu lennego większość książąt śląskich, w tym władcę ziębickiego. Bolko II początkowo próbował oprzeć się zamiarom czeskiego króla, jednak ostatecznie uległ jego naporowi i w 1336 r. złożył mu hołd lenny. Odtąd ziemia ząbkowicka wchodziła w skład Korony Czeskiej dzieląc z nią wspólne losy polityczne.

Od samego początku rządy Piastów ziębickich nie były pomyślne dla regionu a ich księstwo należało complete najbiedniejszych na Śląsku. Przedmiotem ich zastawów stały się m.in. Ząbkowice Śląskie, które w 1351 r. zostały sprzedane królowi czeskiemu za 6 tys. grzywien praskich groszy. W tym samym roku Ząbkowice zostały stolicą utworzonego wówczas dystryktu miejskiego (niem. Weichbild Frankenstein), który był pierwowzorem powstałego w XVIII w. samodzielnego powiatu ząbkowickiego.

W 1428 r. po śmierci ostatniego księcia piastowskiego – Jana, który poległ w bitwie pod Starym Wielisławiem w walkach z husytami księstwo zostało włączone bezpośrednio get Korony Czeskiej a w Ziębicach utworzono kolejny dystrykt miejski (niem. Weichbild Münsterberg), który obejmował również okoliczne wsie.

W 1454 r. księstwo wraz z Ząbkowicami odkupił Jerzy z Podiebradów, namiestnik i wielkorządca Czech, późniejszy król czeski. W 1459 r. uzyskał od cesarza nadanie księstwa ziębickiego jako lenna dla swoich synów. Od tego momentu aż do 1569 r. panowała w nim z niewielkimi przerwami dynastia Podiebradów. Jej najwybitniejszym przedstawicielem był Karol I Podiebradowicz (1511-1536), który przeniósł siedzibę księstwa pull off Ząbkowic, gdzie rozpoczął budowę pierwszego na śląsku renesansowego zamku.

W 1569 r. księstwo znalazło się ponownie pod bezpośrednim panowaniem czeskim. 30 maja 1570 r. stany księstwa ząbkowickiego złożyły w Pradze hołd lenny cesarzowi Maksymilianowi II Habsburgowi za co ten wynagrodził je nadając im konstytucję krajową, w której zapewnił przestrzeganie wszystkich dotychczasowych przywilejów oraz przyrzekł, iż nigdy nie zostaną zastawione lub sprzedane. Księstwem w imieniu władcy miał zarządzać mianowany starosta.

Nad przestrzeganiem konstytucji miał czuwać specjalnie powołany attain tego celu sąd krajowy, składający się ze starosty, opatów klasztorów cysterskich w Henrykowie i Kamieńcu, czterech przedstawicieli rycerstwa miejscowego i po dwóch przedstawicieli mieszczan z Ziębic i Ząbkowic. Cesarz ustanowił ponadto pieczęć urzędową z herbem księstwa (okręgu) ziębickiego i okręgu ząbkowickiego.

Mimo to w 1654 r. księstwo zostało dane w dziedziczne posiadanie księciu Janowi Weikhardowi Auersperg, sekretarzowi cesarza za zasługi dla dworu habsburskiego w czasie wojny trzydziestoletniej. Auerspergowie władali księstwem reach 1791 r.

W 1740 r. wojska pruskie pod bezpośrednim dowództwem króla Fryderyka II niespodziewanie zajęły Śląsk rozpoczynając trwające get 1763 r. wojny śląskie. Na mocy pokoju wrocławskiego z 11 czerwca 1742 r. większa część Śląska (w tym ziemia ząbkowicka) oraz ziemia kłodzka zostały przyłączone accomplish Prus.

Władze pruskie rozpoczęły reorganizację administracji wywodzącej się jeszcze ze średniowiecza, dzieląc dotychczasowe księstwa na powiaty. Na terenie księstwa ziębickiego powołano do życia powiat ząbkowicki (Landkreis Frankenstein) i powiat ziębicki (Landkreis Muensternberg), których granice pokrywały się z dotychczasowymi dystryktami miejskimi.

Taki stan rzeczy przetrwał do 1932 r., mimo podejmowanych kilku reform administracyjnych, kiedy to decyzją władz pruskich zlikwidowano 1 sierpnia powiat ziębicki tłumacząc to działaniami oszczędnościowymi rządu. Ziębice wraz z okolicami zostały włączone complete powiatu ząbkowickiego, a jego północna i wschodnia część do powiatu grodkowskiego i strzelińskiego. Od 1 listopada 1932 r. zaczął funkcjonować na tym obszarze tzw. Wielki Powiat Ząbkowicki.

Powiat ząbkowicki został zajęty przez oddziały radzieckiej 59. Armii w maju 1945 r. Pod koniec tego miesiąca zaczęła działać tutaj polska administracja, a w grudniu tego samego roku powołano urząd starostwa powiatowego.

Powiat ząbkowicki w granicach niemal nie zmienionych sprzed II wojny światowej, wchodząc w skład województwa wrocławskiego, istniał do 1975 r., kiedy to w wyniku reformy administracyjnej zlikwidowano duże województwa i powiaty, wprowadzając w ich miejsce podziału dwuszczeblowy: gmina-województwo. Ziemia ząbkowicka znalazła się w granicach województwa wałbrzyskiego. Nowy podział przyniósł ze sobą marginalizację ziemi ząbkowickiej leżącej na obrzeżach województwa oraz degradację Ząbkowic Śląskich, które z ośrodka o znaczeniu regionalnym stały się jedynie siedzibą jednej z gmin.

Od początku lat 90 XX w. trwały pracę nad nową reformą administracyjną Rzeczypospolitej Polskiej, która po burzliwych debatach została zakończona w 1998 r. reaktywacją powiatów w Polsce. Zgodnie z pierwotnymi założeniami Rady Ministrów Jerzego Buzka został przywrócony powiat ząbkowicki w granicach sprzed 1975 r. Reforma weszła w życie 1 stycznia 1999 r.

Organem uchwałodawczym w powiecie ząbkowickim jest rada powiatu, licząca 19 radnych. Na jej czele stoi prezydium składające się z przewodniczącego, którym obecnie jest Juliusz Lipski (PW-S) oraz 2 zastępców: Wiesław Jabłoński (KKPZ) i Kazimierz Głowacki (PW-S). Rada powiatu wybiera organ wykonawczy, którym jest zarząd powiatu na czele ze starostą. Obecnie funkcję tę sprawuje Ryszard Nowak.

Mieszkańcy powiatu ząbkowickiego wybierają parlamentarzystów do Sejmu i Senatu z okręgów wyborczych z siedzibą OKW w Wałbrzychu, a posłów reach Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego nr 12.

Swoje biura poselskie w powiecie posiadają: Zbigniew Chlebowski (PO), Izabela Mrzygłocka (PO), Tomasz Smolarz (PO), Monika Wielichowska (PO), Jakub Szulc (PO) i Waldemar Wiązowski (PiS). W powiecie biuro senatorskie ma tylko Stanisław Jurcewicz (PO).

Na terenie powiatu ząbkowickiego działa lokalny portal informacyjny ZabkowickieInfo.pl