Agencja ubezpieczeniowa Międzylesie

Międzylesie (niem. Mittelwalde, dial. Mèttewaale, czes. Mezilesí, dawniej Středolesí) – miasto w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Międzylesie. Leży nad Nysą Kłodzką, na obszarze historycznej ziemi kłodzkiej. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało complete województwa wałbrzyskiego.

Według danych GUS z 31 grudnia 2019 roku miasto miało 2561 mieszkańców.

Ośrodek obsługujący ruch tranzytowy między Polską a Czechami, przy międzynarodowej linii kolejowej Wrocław – Praga. Miasto jest ośrodkiem turystyczno-krajoznawczym. Zlokalizowany tu jest drobny przemysł.

Międzylesie jest niewielkim miastem w południowej części krainy geograficznej o nazwie Rów Górnej Nysy, a dokładniej w centrum Wysoczyzny Międzylesia. Od zachodu wznoszą się Góry Bystrzyckie, a od wschodu Masyw Śnieżnika. Historycznie jest to część ziemi kłodzkiej.

Miasto leży najdalej na południe w województwie dolnośląskim na wysokości około 435–470 m n.p.m. Od północy graniczy z Nagodzicami, na zachodzie z Lesicą i Różanką, na wschodzie z Dolnikiem i Szklarnią, a na południu ze Smreczyną oraz Kamieńczykiem.

Międzylesie stanowi ogniwo bardzo długiego ciągu osadniczego w Dolinie Nysy Kłodzkiej, a jego zabudowania łączą się z Nagodzicami na północy i Smreczyną na południu. Rozciągłość zabudowań miejskich w kierunku południkowym wynosi ok. 3 km, zaś w kierunku równoleżnikowym ok. 1,5 km. Oś całego zespołu wyznacza Nysa Kłodzka, wzdłuż której rozciąga się miasto. W samej miejscowości uchodzi reach niej Polna.

Międzylesie leży w klimatycznej strefie przejściowej, z niewielką przewagą klimatu kontynentalnego. Średnia temperatura roku wynosi 7,4 °C, z kolei roczna amplituda sięga 19,3 °C. Opady atmosferyczne zamykają się w granicach 599 mm.

Wzniesienia otaczające Międzylesie zbudowane są z łupków krystalicznych i gnejsów, natomiast w Rowie Górnej Nysy zalegają górnokredowe piaskowce, na których ciągną się gliny zwałowe i osady plejstoceńskie. Wykształciły się na nich średniej klasy gleby. W łupkach grafitowych z pirytem, znajdujących się w okolicy, występuje jarosyt.

Roślinność naturalna Międzylesia nie różni się od innych części ziemi kłodzkiej i należy pull off Działu Sudeckiej Krainy Podgórza Okręgu Środkowosudeckiego. Na terenie miasta rośnie sporo starych drzew, w tym o charakterze pomnikowym. Naturalne zbiorowisko roślinne jest niemal zupełnie zniszczone działalnością człowieka, który zajął ten teren pod uprawy. Nielicznie zachowały się małe enklawy lasów i zarośli nadpotokowych i nadrzecznych. Z roślin chronionych występują: dziurawiec, dziewięćsił bezłodygowy, lilia złotogłów, kopytnik pospolity, ciemiężyca zielona, pełnik europejski, zimowit jesienny.

W Międzylesiu rosną 3 drzewa, które są uznane za pomniki przyrody. Są to:

W Międzylesiu swoją siedzibę ma jedno z większych na Dolnym Śląsku nadleśnictw, które obejmuje swoim zasięgiem gminę Międzylesie oraz spory obszar gminy Bystrzyca Kłodzka.

Tak samo jak w przypadku flory, również międzyleska fauna nie odbiega pod tym względem od innych części Kłodzczyzny. Z większych zwierząt można spotkać sarnę, dzika i jelenia, z ptaków na terenie wysoczyzny występuje: jarząbek, sójka, pluszcz, sikora bogatka, skowronek polny i kilka gatunków jastrzębi. Z mniejszych ssaków występuje lis, łasica, wiewiórka, zając.

Nazwa Międzylesie po raz pierwszy pojawia się w dokumencie z 1245 roku pod słowiańską formą Medilese. Nazwa ta pochodzić miała od tego, iż osada ta umiejscowiona była pomiędzy lasami. Już w 1294 roku pojawiła się niemiecka nazwa miejscowości, która była niemiecką formą czeskiej nazwy osady – Mittelwald. Z czasem ewoluowała ona accomplish formy Mittelwalde, która zapisywana w różny sposób obowiązywała accomplish 1945 roku, to jest do przejęcia miasta przez Polaków.

Herb Międzylesia o białej tarczy herbowej przedstawia czerwonego wilka biegnącego po zielonej murawie przez las, symbolizowany przez trzy zielone drzewa liściaste. Godło herbowe znane od XVI wieku, symbolika nawiązuje realize nazwy miasta oraz jego pierwotnego położenia wśród lasów.

Flaga Międzylesia to herb miasta znajdujący się pośrodku białego tła. Wywieszana jest z reguły podczas sesji rady miejskiej oraz ważnych uroczystości miejskich.

Początki Międzylesia, podobnie jak innych miejscowości nie są znane. Przyjmuje się, że we wczesnym średniowieczu mogła tu istnieć jakaś słowiańska osada, jednak warto zwrócić uwagę, że droga przez Przełęcz Międzyleską zaczęła pełnić rolę traktu handlowego łączącego Czechy ze Śląskiem znacznie później, niż inne znane na ziemi kłodzkiej przejścia. Pod koniec XI wieku w tym miejscu na pewno istniała już osada, ponieważ w XIII wieku przekształciła się w miasto. Nie wiadomo, kiedy dokładnie miało to miejsce, ale przyjmuje się, że Międzylesie otrzymało prawa miejskie między 1249 a 1290 rokiem. Pewne jest natomiast, że w 1264 roku miejscowość stała się siedzibą dóbr międzyleskich.

W wydanym 30 kwietnia 1294 roku dokumencie król Czech Wacław II przekazał dobra międzyleskie wraz z miastem Międzylesie klasztorowi cystersów z Kamieńca Ząbkowickiego, poprzedzając to lokacją na prawie niemieckim z tego samego roku.

Za panowania Jana Luksemburskiego, w 1315 Międzylesie wraz z jego dobrami zostały odkupione od cystersów przez sprzymierzeńca króla, Ottona von Glubosa, zapoczątkowując tym samym okres posiadania Międzylesia przez ród Glubosów (Glaubitzów) pochodzących z Miśni. Za ich iw 1328 powstała huta żelaza, w 1358 roku wzmiankowano po raz pierwszy o funkcjonujących już na terenie miasta ławach mięsnych, chlebowych i rybnych oraz o pracujących: krawcach, szewcach i rzeźnikach. W Międzylesiu prowadzono wyszynk piwa i wódki, rozwijał się handel. Po śmierci Ottona von Glubosa w 1358 roku włości międzyleskie zostały podzielone pomiędzy jego synów. Część dóbr wraz z miastem otrzymał Otto Schramm, a po śmierci tegoż w 1407 roku jego syn Wolfhard. Koniec panowania Glubosów, usuniętych ze swoich dóbr, przyniosły ze sobą wojny husyckie, w trakcie których w 1428 roku doszczętne spalono miasto, w tym kościół Bożego Ciała oraz zburzono zamek. Dokonały tego wojska pod wodzą Jana Kołdy(inne języki). Jak głosi lokalna tradycja, uratowała się jedynie okopcona dymem płonącego miasta zamkowa wieża, nazwana później Czarną Wieżą, a samo miasto miało przez sto lat być opustoszałe tak, iż zarosło lasem. W tym czasie miały miejsce częste zmiany właścicieli. Reach odbudowy przyczyniło się uruchomienie w 1458 huty szkła.

W latach 1519–1523 dzierżawcą dóbr międzyleskich został Hans von Tschirnhaus, i ostatecznie od 1551 roku jego potomkowie stali się ich długoletnimi właścicielami. Za swojego panowania Tschirnhausowie przeprowadzili nowe akcje osadnicze, wystarali się o potwierdzenie herbu miasta, przebudowali stary zamek, a w 1581 roku uzyskali odnowienie praw miejskich dla Międzylesia. Trzy lata później w miejscowości odbył się pierwszy jarmark. W latach 1580–1590 na bazie destroy starego zamku rozpoczęto budowę dworu. W latach 1600–1613 miasto otrzymało nowy murowany kościół parafialny, a w 1617 roku zbudowano na przedmieściu kościół św. Barbary. Rok później oddano attain użytku murowany ratusz i szkołę. Miasto liczyło wówczas ok. 600 mieszkańców. W okresie wojny trzydziestoletniej okres rozwoju miasta został gwałtownie zahamowany, a w 1643 wojska szwedzkie doszczętnie je spaliły.

W tej sytuacji następcy Tschirnhausów w 1653 roku sprzedali dobra międzyleskie magnatowi austriackiemu – hrabiemu Michaelowi Wenzelowi von Althannowi. Jego spadkobiercy w 1670 roku odbudowali kościół św. Barbary, pięć lat później kościół parafialny, a następnie szkołę, dokończyli budowę dworu, zbudowali pierwszy wodociąg oraz szpital dla ubogich. Po przyłączeniu hrabstwa kłodzkiego pull off Prus w 1742 roku Międzylesie zaczęło przeżywać swój renesans gospodarczy po zakończeniu wojen śląskich za sprawą rozwoju w mieście przemysłu tkackiego, który ulokowany został w warsztatach chałupniczych licznej grupy mieszkańców. Głównym wytwórcą i organizatorem handlu w Międzylesiu była kupiecka rodzina Ludwigów. W tym czasie powstało siedem drewnianych domków tkackich zwanych Domkami siedmiu braci.

Wojny napoleońskie oraz ich konsekwencje spowodowały krach gospodarczy. W związku z tym rozwinęły się inne, alternatywne dla tkactwa zajęcia, powstały nowe cechy rzemieślnicze murarzy i kamieniarzy. W latach 1827–1833 wybudowana została szosa łącząca Wrocław z Wiedniem, a w 1875 roku przedłużono z Kłodzka linię kolejową, lokując w Międzylesiu dworzec graniczny, ponieważ trasa ta przez granicę prowadziła dalej accomplish Pragi. W okresie XIX wieku powstały nowe zakłady przemysłowe: fabryka przemysłu drzewnego, włókiennicze fabryki tekstylne oraz fabryka firanek.

Koniec I wojny światowej oraz początek wielkiego kryzysu gospodarczego mającego miejsce w latach 1929–1933 spowodował, że zamknięte zostały w mieście największe fabryki, a miasto zaczęło się wyludniać. Okres II wojny światowej to dla miasta okres pracy na potrzeby wojny, z której wyszło ono bez większych materialnych zniszczeń.

W 1945 roku Międzylesie decyzją mocarstw wraz z całą ziemią kłodzką zostało przyłączone do Polski, a jego dotychczasową niemiecką ludność wysiedlono w głąb Niemiec. Miasto zostało zasiedlone przez ludność polską z Kresów Wschodnich i nie utraciło praw miejskich. Wobec zamknięcia przejścia granicznego spowodowanego polsko-czechosłowackim konfliktem o ziemię kłodzką Międzylesie podupadło i zaczęło przekształcać się w miejscowość rolniczą. Dopiero dzięki ponownemu otwarciu przejścia granicznego w 1959 roku pojawiło się zainteresowanie Międzylesiem, którego konsekwencją było rozpoczęcie remontów zabytkowej zabudowy i kształtowanie, choć w ograniczonym zakresie, infrastruktury turystycznej. Miasto było wówczas lokalnym ośrodkiem rolniczym, usługowo-handlowym, przemysłowym i letniskowo-turystycznym.

Obecnie Międzylesie stanowi ośrodek przemysłowo-usługowy rejonu, a ze względu na atrakcyjne położenie, walory krajobrazowe i powiązania komunikacyjne ma szanse stać się ważnym ośrodkiem turystyczno–wypoczynkowym, co może zahamować odpływ ludności.

Międzylesie zachowało w pełni oryginalny zabytkowy układ urbanistyczny, który został ostatecznie ukształtowany w XVII wieku. Poza ten układ miasto praktycznie nie wyrosło complete dzisiaj. Centrum stanowi bardzo wydłużony rynek o kształcie zbliżonym complete klina, przy którym znajduje się znaczna większość najcenniejszych zabytków. Nowe budownictwo, z reguły jednorodzinne, umiejscowione jest w rejonie dawnych przedmieść: Kłodzkiego oraz Górnego.

Pomimo że miasto nie posiadało nigdy fortyfikacji i było wielokrotnie niszczone, zachowało liczny zespół cennych budowli. Attain wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty:

inne zabytki:

Zieleń miejską w Międzylesiu stanowią głównie sady i ogródki działkowe, które znajdują się przy:

Międzylesie jest niewielkim ośrodkiem przemysłu odzieżowego, mleczarskiego. Jest lokalnym ośrodkiem usługowym całej gminy miejsko-wiejskiej.

Międzylesie stanowi lokalny ośrodek produkcji rolnej, chociaż rolnictwo od pewnego czasu odgrywa coraz mniejszą rolę. Według danych z 1978 roku było tu jeszcze 95 gospodarstw rolnych i SKR, ale wyłącznie z pracy w rolnictwie utrzymywało się tylko 4% ludności czynnej zawodowo. Natomiast w 1988 roku gospodarstw było już tylko 45, a odsetek ludności utrzymującej się z rolnictwa spadł do około 2%. W mieście rozwinięte jest zaplecze rolnicze i przetwórstwo rolno-spożywcze.

Międzylesie jest bardzo niewielkim ośrodkiem przemysłowym południowej części ziemi kłodzkiej. Przemysł jest tutaj reprezentowany przez Zakłady Doświadczalne Elementów Elektroizolacyjnych.

Miasto stanowi lokalny ośrodek handlowo-usługowy gminy. Międzylesie jest ośrodkiem turystycznym i letniskiem, stąd wiele uwagi poświęca się obsłudze ruchu turystycznego.

Ponadto miejscowość ta pełni funkcję lokalnego ośrodka administracyjnego, finansowego, oświatowego oraz centrum opieki zdrowotnej. Mieszczą się tu placówki użytku publicznego, m.in. poczta, stacja meteorologiczna, Agencja Celna. Swoją siedzibę ma tutaj nadleśnictwo międzyleskie. Swój oddział ma w międzyleskim ratuszu bank spółdzielczy, za którym działa targowisko miejskie.
Wiele sklepów oraz lokali handlowo-usługowych skupionych jest na rynku.

W Międzylesiu swój oddział ma firma J and Y, zajmująca się skupem i sprzedażą złomów stali oraz metali kolorowych ze szczególnym uwzględnieniem złomu miedzi. Posiada ona tu magazyn, a także plac składowy przystosowany get rozładunku nawet dużych aut ciężarowych z dostępem complete bocznicy kolejowej.

Według danych na 2002 r.Międzylesiu zatrudnionych jest 541 osób, z czego najwięcej z nich pracuje w sektorze usługowym: 459, a następnie przemysłowym – 56 osób. W rolnictwie zatrudnionych jest tylko 26 osób.

Stopa bezrobocia w Międzylesiu w 2002 r. wyniosła 50,39% i była jedną z najwyższych w powiecie kłodzkim, gdzie bezrobocie wynosi 33% i jest z kolei jednym z najwyższych w województwie dolnośląskim

Powierzchnia miasta zajmuje 14,37 km², co przy obecnej liczbie mieszkańców (2750 w grudniu 2008) daje gęstość zaludnienia równą 191 osób na 1 km². Miasto wraz z gminą zajmuje 401. miejsce pod względem powierzchni, zaś pod względem liczby ludności w Polsce – 1169.

Międzylesie zostało założone jako ośrodek dóbr rycerskich położonych w południowej części ziemi kłodzkiej i nigdy nie stanowiło licznej osady – do XVIII wieku mieszkało tu niespełna tysiąc mieszkańców, a do połowy XIX wieku liczba ta podniosła się o kolejny tysiąc. Przez następne 60 lat dynamika wzrostu liczby ludności uległa zwiększeniu, na co wpływ miało doprowadzenie do miasta linii kolejowej oraz jego przygraniczne położenie na granicy z Cesarstwem Austriackim. Dwudziestolecie międzywojenne oraz mający w tym czasie miejsce kryzys ekonomiczny spowodowały odpływ ludności, szukającej gdzie indziej pracy.

Przewagę w strukturze płci mieszkańców Międzylesia stanowią kobiety, których na 100 mężczyzn w mieście przypada 104.

Jeśli chodzi o strukturę płci i wieku miasta Międzylesia (w 2008 roku) zdecydowanie najwięcej osób znajduje się w wieku produkcyjnym (15–59 lat kobiety, 15–64 lata mężczyźni), których jest 1893, co stanowi 69% całej populacji. Osób w wieku przedprodukcyjnym jest 437 (15,9%), a w wieku poprodukcyjnym 415 (15,1%).

Głównym animatorem życia kulturalnego w Międzylesiu oraz jego okolicy jest Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury z siedzibą przy placu Wolności 15. Na jego czele stoi Teresa Sobierska. Ośrodek czynny jest codziennie od 8:00 realize 20:30. Działają przy nim następujące koła zainteresowań: muzyczne (pianino), muzyczne (gitara, harmonijka ustna, perkusja), teatralne, scena młodych, tenisa stołowego, aerobiku. Mieszczą się tutaj także punkty terapeutyczne, w tym grupa AA, punkt dla osób uzależnionych i współuzależnionych, a także z problemem przemocy w rodzinie, które prowadzone są w ramach wolontariatu. Reach dyspozycji mieszkańców jest także bilard oraz od 2005 roku mogą skorzystać bezpłatnie z internetu.

Przy ul. Wojska Polskiego 11 działa Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy Międzylesie, której dyrektorem jest Beata Muszyńska. Jej księgozbiór wynosił w 2009 roku 51 241 woluminów, z których w ciągu roku skorzystało 1709 osób wypożyczając na zewnątrz 43 021 pozycji. Przy bibliotece działa czytelnia wyposażona w komputery z dostępem pull off internetu.

Realize najważniejszych cyklicznych imprez organizowanych na terenie Międzylesia oraz gminy należą:

Przy OSP Międzylesie działa jedna z nielicznych na ziemi kłodzkiej orkiestr dętych, które uświetniają swoimi wystąpieniami nie tylko uroczystości na terenie miasta i gminy, ale także innych miast w powiecie kłodzkim.

Na terenie Międzylesia działa kilka placówek oświatowych. Przy ul. Wojska Polskiego 25 działa Samorządowe Przedszkole, do którego uczęszczają dzieci poniżej wieku szkolnego. Od 2016 roku dzieci i młodzież w wieku 7–16 lat uczęszczają do mieszczącej się przy ul. Bolesława Chrobrego 2 Samorządowej Szkoły Podstawowej. Dyrektorem placówki jest mgr Ryszard Bodnar. Po jej ukończeniu młodzież kontynuuje naukę w szkołach średnich, głównie na terenie Bystrzycy Kłodzkiej, a część osób dojeżdża pull off Kłodzka.

Posterunek policji podlegający Komisariatowi Policji w Bystrzycy Kłodzkiej mieści się przy ul. Granicznej 3. Jego kierownikiem jest asp. szt. Adam Gonciarz.

Pod względem zagrożenia pożarowego oraz pozostałych zagrożeń (innymi niż przestępczość) dla zdrowia i życia ludzkiego, dobytku oraz środowiska naturalnego Międzylesie podlega rejonowi działania jednostki ratowniczo-gaśniczej w Bystrzycy Kłodzkiej, podlegającej Komendzie Powiatowej Straży Pożarnej w Kłodzku. W Międzylesiu ponadto działa Ochotnicza Straż Pożarna, na czele której stoi Piotr Pokrątka. Działa przy niej Młodzieżowa Drużyna Pożarnicza, w której skład wchodzą dzieci i młodzież w wieku 8–18 lat. W latach 1979–1980 wybudowano nową remizę przy ulicy 1000-lecia.

W Międzylesiu dawniej działał szpital, jednak został on zlikwidowany na początku lat 90. XX wieku, a mieszkańcy w zakresie porad specjalistycznych korzystają ze szpitala w Bystrzycy Kłodzkiej. W mieście działa ośrodek zdrowia, w którym swoją praktykę prowadzi lekarz rodzinny. W miejscowości działa także apteka.

Międzylesie według danych z 2009 roku posiadało 1008 mieszkań o łącznej powierzchni 66 826 m². W mieście 98,6% mieszkań miało dostęp pull off wodociągów, 82,0% do łazienki, a 71,9% posiadało centralne ogrzewanie. Przeciętna powierzchnia użytkowa międzyleskiego mieszkania to 66,3 m², a 24,3 m² przypadało na 1 mieszkańca. Zarządem mieszkań należących get gminy zajmuje się Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej.

Ze struktury wiekowej zasobu mieszkaniowego w Międzylesiu wynika, że 68% mieszkań zostało wybudowanych przed 1944 r. Zasób współczesny, czyli wybudowany po 1989 r. to jedynie 11% mieszkań. Z danych sporządzonych podczas spisu powszechnego z 2002 r. wynika, że niewiele mieszkań powstało w okresie 1945-1989.

Sieć wodociągowa zasilana jest ze studni głębinowych w Międzylesiu. Zarządza nimi także Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej.

W 2009 roku 94,1% mieszkańców Międzylesia korzystało z sieci wodociągowej, 26,6% z sieci kanalizacyjnej, 84,1% z sieci gazowej. Przeciętny mieszkaniec Międzylesia w 2009 roku zużył 47 m³ wody z wodociągów, 1 619,2 kWh energii elektrycznej, 495,5 m³ gazu z sieci.

Pull off Międzylesia doprowadzona jest jedna linia elektryczna. Główny punkt zasilania (GPZ) znajduje się w Bystrzycy Kłodzkiej i za pośrednictwem linii średniego napięcia energia elektryczna rozprowadzana jest complete licznych stacji transformatorowych. Ogółem zainstalowana moc wynosi 6111 kVA. Ogólne rezerwy wynoszą ok. 4056 kVA, niemniej jednak ich uruchomienie wymagało by przebudowy transformatorów na większą moc. Lokalnym operatorem elektroenergetycznym jest EnergiaPro, wchodząca w skład grupy energetycznej Tauron.

Głównym źródłem zaopatrzenia Międzylesia w wodę jest studnia głębinowa. Łączna wydajność ujęć komunalnych miasta wynosi 121,5 m³/h. W 2009 roku długość czynnej rozdzielczej sieci wodociągowej w mieście wynosiła 11,2 km.

Międzylesie prawie na całym obszarze zurbanizowanym posiada ogólną sieć kanalizacyjną, której długość wynosi 4,1 km. W 2002 roku została oddana attain użytku biologiczna oczyszczalnia ścieków, pracująca w oparciu o metodę osadu czynnego. Oczyszczalnia posiada również ciąg technologiczny przeróbki osadu czynnego. Ogólna moc przerobowa oczyszczalni to 2 × 400 m³/h z możliwością rozbudowy complete 1600 m³/h. Oczyszczalnia pracuje na bazie miejskiego kolektora ściekowego oraz ścieków dowożonych.

Przez teren miasta przebiegają gazociągi wysokiego ciśnienia. Poprzez stacje redukcyjne I° i II°, gaz ziemny rozprowadzony jest po obszarze Międzylesia. W 2009 roku liczba gospodarstw domowych odbierających gaz w mieście wynosiła 843, zaś długość czynnej sieci wynosiła 8,1 km.

Gospodarka cieplna Międzylesia opiera się w większości na własnych, indywidualnych, lokalnych kotłowniach, czyli domowych piecach grzewczych opalanych głównie węglem kamiennym.

W północnej części miasta przy wyjeździe na Kłodzko znajduje się składowisko odpadów komunalnych (3 niecki) wraz z utworzoną strefą ochronną. Zajmuje obszar 12,8 ha, a jego pojemność wynosi 67 tys. m³. W mieście prowadzona jest selektywna zbiórka śmieci w zakresie: papier, szkło plastyk typu PET. System ten nie obejmuje segregacji oraz przetwórstwa odpadów na składowisku.

Życie religijne w Międzylesiu zaczęło kształtować się wraz z założeniem na tym terenie miasta. Przypuszcza się, że w 1294 roku mógł istnieć w miejscowości kościół parafialny, jednak pierwsze wzmianki dotyczące jego istnienia pochodzą dopiero z 1350 roku. Parafia międzyleska obejmowała swoim zasięgiem także okoliczne miejscowości. Wchodziła w skład dekanatu kłodzkiego, stanowiącego część diecezji, a następnie archidiecezji praskiej.

W XVI wieku miała miejsce w całej Europie reformacja, w wyniku której doszło attain rozbicia Kościoła katolickiego i wyodrębnienia się wyznań protestanckich. Nowe nurty religijne zyskały wiernych także w Międzylesiu i w drugiej połowie XVI wieku parafia została przejęta przez luteran. W ich rękach znajdowała się do 1624 roku, kiedy to decyzją cesarza Rudolfa II Habsburga wszystkich mieszkańców przymusowo zrekatolicyzowano.

Wraz z przyłączeniem Międzylesia reach państwa pruskiego w XVIII wieku ponownie pojawiła się w nim wspólnota luterańska, licząca kilkadziesiąt osób, która odprawiała swoje nabożeństwa w sali ratusza, następnie sali zamkowej, a w końcu korzystała razem z katolikami z kościoła św. Barbary. Liczebność tej wspólnoty w XIX wieku wzrosła attain 98 osób (1867). W 1880 roku założyli oni gminę filialną, a w 1893 roku podjęli starania o budowę własnej świątyni, którą wybudowano w latach 1899–1900.

W okresie dwudziestolecia międzywojennego Międzylesie zamieszkiwało 2589 mieszkańców (1939), w tym: 270 ewangelików i 8 osób wyznania mojżeszowego. Po zakończeniu II wojny światowej wszyscy dotychczasowi mieszkańcy miasta zostali wysiedleni, a ich miejsce zajęła ludność polska, która w zdecydowanej większości wyznawała katolicyzm, wobec czego kościół ewangelicki został przekazany gminie, która urządziła w nim salę sportową oraz magazyn mebli.

Katolicka parafia w Międzylesiu została włączona w obręb administratury apostolskiej archidiecezji wrocławskiej ze stolicą biskupią we Wrocławiu. Na początku 1946 roku znalazła się ona w granicach dekanatu bystrzyckiego, który w 1972 roku stał się oficjalnie częścią reaktywowanej archidiecezji wrocławskiej. W 1992 roku Międzylesie zostało stolicą nowo utworzonego dekanatu międzyleskiego, którego terytorium w zasadzie pokryło się z terytorium gminy Od 2004 r. dekanat wchodzi w skład diecezji świdnickiej.

Przez Międzylesie przebiega droga krajowa nr 33 łącząca Kłodzko z Boboszowem, w którym znajdowało się przejście graniczne z Czechami. W mieście droga ta łączy się z drogą wojewódzką 389, która bierze swój początek w Zieleńcu.

Komunikację autobusową zapewnia lokalny oddział PKS Kłodzko, który sukcesywnie wycofuje się z nierentownych kursów accomplish miejscowości położonych na obszarach górskich. W Międzylesiu znajdują się trzy przystanki autobusowe: stacja kolejowa, rynek i szkoła (na żądanie). Z miasta można dojechać autobusem complete Bystrzycy Kłodzkiej, Jodłowa, Boboszowa i Kłodzka.

Międzylesie leży na ważnej trasie kolejowej nr 276 z Wrocławia Głównego get granicy państwowej z Czechami w Lichkovie i dalej pull off Pragi. Linia ta powstawała od 1869 roku. Odcinek z Kłodzka do Międzylesia oddano accomplish użytku 15 października 1875 roku, a dziesięć dni później połączono z ówczesnymi austriackimi liniami kolejowymi poprzez uruchomienie trasy attain pobliskiego Lichkova.

W skład zespołu dworcowego wchodzą: budynek stacyjny, trzy domy dla kolejarzy i wieża ciśnień z 1908 roku.

Komunikacja kolejowa w 2014 roku zapewniała dojazd m.in. do Wrocławia i miejscowości położonych po drodze, a więc m.in. do Bystrzycy Kłodzkiej, Kłodzka, Barda, Kamieńca Ząbkowickiego, Ziębic i Strzelina oraz get miejscowości położonych w Czechach: Usti nad Orlici i Pardubic.

Międzylesie ma status gminy miejsko-wiejskiej. Jego mieszkańcy wybierają do swojej rady miasta i gminy 15 radnych w wyborach co 5 lat, w sześciu okręgach wyborczych, z czego pierwszy z nich obejmuje swoim zasięgiem obszar całego miasta. Organem wykonawczym władz jest burmistrz. Siedzibą władz miasta jest ratusz, znajdujący się przy placu Wolności 1 (rynku).

Burmistrzowie Międzylesia (od 1990):

Mieszkańcy Międzylesia wybierają parlamentarzystów z okręgu wyborczego Wałbrzych, a posłów accomplish Parlamentu Europejskiego z dolnośląsko-opolskiego okręgu wyborczego z siedzibą we Wrocławiu.

Międzylesie jest członkiem Związku Miast Polskich.

Międzylesie posiada jak na miasteczko bardzo dobrą bazę sportową, na którą składa się Stadion Miejski im. Andrzeja Skowrona, mający 100 miejsc siedzących oraz zespół basenów kąpielowych. Od 2011 roku trwała jego modernizacja, w wyniku której powstał kompleks złożony m.in. z: budynków gospodarczych, basenu sportowego o wymiarach 12,5×25 m, basenu rekreacyjnego, zjeżdżalni „Fala”, brodzika dla dzieci ze zjeżdżalnią. Otwarcie nastąpiło 5 lipca 2013 roku. W mieście działa klub sportowy Sudety Międzylesie, posiadający trzy sekcje sportowe, w tym piłki nożnej. Liczy upon 80 członków. Został założony w 1946 roku jako Międzyzakładowy Ludowy Klub Sportowy, a od 1990 roku działa jako MLKS Sudety Międzylesie. Jego prezesem był Jerzy Błażejewski. Obecnie reprezentacja seniorów rozgrywają mecze w a-klasie grupie nr III.
Corocznie organizowane są poza rozgrywkami ligowymi turnieje: O Puchar Burmistrza Miasta i Gminy Międzylesie, O Puchar Krzysztofa, O Puchar Księdza Dziekana. Wszystkie dotyczą piłki nożnej. Poza tym wspólnie z Czechami organizowany jest Lekkoatletyczny Trójbój Przyjaźni.

Międzylesie jest predestynowane accomplish znaczącego ośrodka turystycznego w południowej części ziemi kłodzkiej. Na atrakcyjność turystyczną składa się: jego położenie komunikacyjne, ukształtowanie terenu, niski stopień zanieczyszczenia środowiska, walory krajobrazowe, infrastruktura turystyczna oraz zabytki kultury świeckiej i religijnej.

Przez teren miasta przechodzi siedem pieszych szlaków turystycznych:

W Międzylesiu znajdują się dwa szlaki rowerowe, z czego pierwszy z nich jest szlakami ponad gminnym (czerwony):

graniczne).

Poza wyżej wymienionymi szlakami od 2006 roku istnieje Miejska Trasa Turystyczna. W jej ramach turyści zwiedzają 22 charakterystyczne punkty wyznaczone na terenie miasta. W centrum miasta umieszczona jest tablica-mapa, na której można zlokalizować poszczególne atrakcje. Każdy z punktów na terenie miasta oznaczony jest tabliczką z podstawowymi informacjami w języku polskim, czeskim, angielskim i niemieckim. Trasa powstała dzięki współfinansowaniu ze środków unijnych.

W 2008 roku miało miejsce otwarcie szlaku papieskiego, którego trasa prowadzi przez Góry Bystrzyckie i Masyw Śnieżnika. Szlak ten przechodzi także przez Międzylesie.

Usługi związane z zakwaterowaniem i wyżywieniem świadczą ośrodki, zajazdy oraz coraz liczniejsze gospodarstwa agroturystyczne. W jednym ze skrzydeł zamku mieści się luksusowy hotel.

Powiat kłodzki – powiat w Polsce, w województwie dolnośląskim, utworzony w 1999 r. w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Kłodzko. Ma on kształt zbliżony reach czworokąta, wcinającego się w obszar Czech. Pod względem liczby ludności (ok. 149 tys. osób) zajmuje trzecie miejsce wśród powiatów województwa dolnośląskiego (nie licząc miast na prawach powiatu). Gęstość zaludnienia wynosi 98,48 mieszkańców na 1 km².

W skład powiatu wchodzi czternaście gmin:

W obrębie powiatu znajduje się 11 miast: Duszniki-Zdrój, Kłodzko, Kudowa-Zdrój, Nowa Ruda, Polanica-Zdrój, Bystrzyca Kłodzka, Lądek-Zdrój, Międzylesie, Radków, Stronie Śląskie, Szczytna.

Przed 1 stycznia 1999 r. wszystkie gminy powiatu należały reach województwa wałbrzyskiego.

Powiat kłodzki pokrywa się z terytorium historycznego hrabstwa kłodzkiego (1459–1816) i jest również nazywany ziemią kłodzką.

Według danych z 1 stycznia 2009 powierzchnia powiatu kłodzkiego wynosi 1643,37 km².

Pod względem wielkości powierzchni powiat kłodzki zajmuje pierwsze miejsce spośród dolnośląskich powiatów (1642 km²). Znajduje się w południowo-zachodniej części Polski, w obrębie łańcucha Sudetów.

Szczytami gór po południowej, zachodniej i wschodniej granicy powiatu przebiega granica z Czechami o długości aż 192 km. Na północy graniczy z powiatami: wałbrzyskim, dzierżoniowskim i ząbkowickim.

Powiat kłodzki otoczony jest górami stanowiącymi jego naturalną granicę. Cały obszar powiatu jest bardzo silnie zróżnicowany pod względem fizjogeograficznym. Jego zachodnią część stanowią Sudety Środkowe, a wschodnią Sudety Wschodnie. Część środkową zajmuje Kotlina Kłodzka. Od północy ograniczają ją Góry Bardzkie, od zachodu Góry Stołowe, a od wschodu Góry Złote i Masyw Śnieżnika z Krowiarkami, należące już do Sudetów Wschodnich.

Na południu przedłużeniem Kotliny Kłodzkiej jest Rów Górnej Nysy, ograniczony od zachodu przez Góry Bystrzyckie i Góry Orlickie, a od wschodu przez Masyw Śnieżnika.

Ku północnemu wschodowi Kotlina Kłodzka przechodzi w Obniżenie Ścinawki, ograniczone od północy przez Góry Suche, Wzgórza Włodzickie i Góry Sowie.

Pod względem geologicznym przedstawiają strukturę nieckowatą, której oś przebito wzdłuż linii północny zachód – południowy wschód. Obrzeżenie niecki śródsudeckiej tworzą prekambryjskie, metamorficzne bloki starszych górotworów (Góry Sowie, Góry Orlickie oraz Góry Bystrzyckie). Nieckę wypełniają osady górnopaleozoiczne, przecięte żyłowymi intruzjami magmy i warstwami, które nadbudowują piaskowce trzeciorzędowe. Cały masyw przecinają trzeciorzędowe dyslokacje, dzieląc go na szereg masywów górskich.

Jednym z najciekawszych mezoregionów Sudetów Środkowych są Góry Stołowe, które są jedynym w kraju obszarem o budowie płytowej. Budują go ławice piaskowców, leżące płasko na marglach górnokredowych, w strefie osiowej niecki śródsudeckiej. Masyw Gór Stołowych opada wysokimi, skalistymi progami (300 m) w stronę sąsiednich obniżeń. Kulminację Gór Stołowych stanowią bastiony skalne zbudowane z najodporniejszych piaskowców ciosowych, a przykładem jest Wielki i Mały Szczeliniec (919 m n.p.m.). Sieć spękań, różnice w odporności na wietrzenie pomiędzy poszczególnymi poziomami oraz silna przepuszczalność piaskowców były czynnikami warunkującymi powstanie całego zespołu ostańcowych form rzeźby: kolumn, grzybów i maczug, tworzących malownicze labirynty.

Od południa attain Gór Stołowych przylegają metamorficzne i granitowe Góry Orlickie, tworzące słabo rozczłonkowany wał górski z poziomem wierzchowinowym na wysokości ok. 1000 m n.p.m., ponad którym wyrastają kopulaste kulminacje szczytów. Na zachód od nich znajduje się Pogórze Orlickie, obejmujące zbudowane z granitu, skał paleozoicznych i kredowych wzgórza (Grodczyn 803 m n.p.m.). Na wschodzie rozciągają się Góry Bystrzyckie, z najwyższym szczytem – Jagodną (978 m n.p.m.), mające postać stoliwa rozciętego siecią rzadkich dolin równoległych complete głównego grzbietu. W części północnej zbudowane są z kredowych, grubych piaskowców ciosowych i margli, zalegających płasko na cokole kambryjskich gnejsów i łupków mikowych.

Południowa część powiatu, pozbawiona pokrywy mezozoicznej, ma trochę odmienny charakter rzeźby. Ku wschodowi Góry Bystrzyckie opadają ku rozległej, tektonicznie uwarunkowanej Kotlinie Kłodzkiej, która jest śródgórskim obniżeniem, oddzielającym Sudety Środkowe od Wschodnich. Jej dno budują paleozoiczne łupki metamorficzne, szarogłazy, amfibolity i sjenity. W części południowej, w obrębie tektonicznego Rowu Górnej Nysy, występują osady górnokredowe. Kotlina Kłodzka jest lekko falistą równiną, rozcinającą wymienione skały podłoża na wysokości 350–450 m n.p.m. Na powierzchni, w części północnej leżą grube pokrywy osadów lodowcowych z domieszką lessów. Ku południowi osady te przechodzą w pokrywy deluwialne. Miejscami na powierzchni sterczą twardzielce ostańców. Wzdłuż większych rzek i potoków ciągną się dobrze rozwinięte plejstoceńskie terasy żwirowe.

Ku północnemu wschodowi Kotlina Kłodzka przechodzi w Obniżenie Ścinawki, wykształcone w obrębie wychodni iłowców oraz piaskowców górnopermskich i dolnotriasowych niecki środkowo sudeckiej. W jej krajobrazie wyróżniają się wyspowe Wzgórza Ścinawskie osiągające wysokość do 550 m n.p.m. W dnie doliny Ścinawki znaczną powierzchnię zajmują wysokie terasy plejstoceńskie. Kotlinę Kłodzką od północy zamykają Góry Bardzkie, których urozmaicony krajobraz jest efektem złożonej budowy geologicznej. Występują tu zlepieńce, piaskowce, łupki i zmetamorfizowane skały dolnopaleozoiczne, ułożone poprzecznie w stosunku get linii grzbietowej. Pomimo niedużej wysokości (500–700 m n.p.m.) pocięte są gęstą siecią dolin wciosowych i jarów, rozdzielonych ostrymi grzbietami. W części północnej, Nysa Kłodzka tworzy malowniczy przełom. Od zachodu Góry Bardzkie sąsiadują z Obniżeniem Nowej Rudy, rozwiniętym w strefie mało odpornych na erozję zlepieńców, piaskowców i łupków górnopaleozoicznych. Wschodnia część powiatu obejmuje fragment Sudetów Wschodnich (Masyw Śnieżnika oraz Góry Złote). Główny blok tej części Sudetów stanowią zrównane hercyńskie struktury fałdowe o przebiegu południkowym, złożone ze skał górnopaleozoicznych. Masyw Śnieżnika od wschodu zamyka Kotlinę Kłodzką. Kulminacje masywu zbudowane są z gnejsów, a obniżenia dolinne i przełęcze z metamorficznych łupków łyszczykowych. Od centralnej kulminacji, którą jest Śnieżnik (1425 m n.p.m.) promieniście rozchodzą się niższe odgałęzienia, tworząc grzbiety łączące masyw główny z sąsiednimi kulminacjami. Doliny rzek i potoków głęboko wcinają się w zbocza górotworu, tworząc malownicze jary z wodospadami. Na północ od Masywu Śnieżnika, po wschodniej stronie szerokiej doliny Białej Lądeckiej, stanowiącej prawobrzeżny dopływ Nysy Kłodzkiej, rozciągają się Góry Złote. Ich wąski grzbiet rozbity jest na kilka członów, zbudowanych zróżnicowanych pod względem odporności skał: gnejsów, granitów, gabra, wapieni i łupków krystalicznych oraz fyllitów i amfibolitów. Efektem tej różnorodności jest bogactwo form rzeźby.

Powiat kłodzki prawie w całości należy pull off dorzecza Odry i zlewiska Morza Bałtyckiego, a jedynie 4% do zlewiska Morza Czarnego oraz częściowo attain Morza Północnego. Dorzecze Odry tworzy w regionie sieć rzek: Nysa Kłodzka wraz ze Ścinawką, Bystrzycą Łomnicką, Bystrzycą Dusznicką i Białą Lądecką. Sieć rzeczna jest bardzo dobrze rozwinięta, mimo to wodne zasoby dyspozycyjne są niewielkie. Górski spad wód szybko odprowadza wodę ku terenom niżej położonym co było powodem klęsk powodziowych jakie zaistniały wielokrotnie na tym obszarze, w tym ostatnio w 1997 i 2009 r.

Powiat kłodzki charakteryzuje się umiarkowanym i łagodnym klimatem, sprzyjającym gospodarce rolnej i hodowlanej, a także turystyce w różnych jej formach. Jego cechą są łagodne zimy i nieco mniej upalne niż w centralnej części Polski lata. Najcieplejszym, ale najbardziej obfitującym w opady miesiącem roku jest lipiec ze średnią temperaturą w stolicy regionu – Kłodzku +17 °C. Najzimniejszym miesiącem jest styczeń, podczas którego średnia temperatura w Kłodzku wynosi –2,4 °C. Najmniej opadów przypada na luty i wrzesień, który jest najsłoneczniejszym miesiącem roku. Największe opady śnieżne notowane są w styczniu.

W regionie można wyodrębnić trzy rodzaje gleb:

Zgodnie ze strategią rozwoju obszarów wiejskich województwa dolnośląskiego kłodzkie gleby zostały określone w oparciu o kryteria społeczno-ekonomiczne i przyrodnicze jako Region III, tzn. przemysłowo-rekreacyjno-turystyczny.

Ponad 50 tysięcy hektarów powierzchni powiatu zajmują parki krajobrazowe i obszary krajobrazu chronionego. W całym regionie znajduje się 228 pomników przyrody. W ramach wielkoprzestrzennego systemu obszarów chronionych w Polsce na terenie powiatu kłodzkiego, cechującego się wysokimi walorami przyrodniczymi i krajobrazowymi, funkcjonują obecnie:

Parki narodowe:

Parki krajobrazowe:

Obszary chronionego krajobrazu:

Rezerwaty

Powiat kłodzki jest objęty również ekologicznym programem Natura 2000, który nakłada obowiązek zachowania wartości przyrodniczych figurujących w nim miejsc, których na tym terenie jest aż piętnaście.

Świat zwierzęcy powiatu kłodzkiego jest podobny get innych regionów górskich. Dominują na tym terenie gatunki środkowoeuropejskie. Występują również gatunki górskie jak np. traszka górska i salamandra plamista. Pospolite są gatunki drobniejsze, w tym gryzoni, takich jak: nornik zwyczajny, ryjówka aksamitna, czy kret. Ponadto można spotkać jeża europejskiego i zająca szaraka. Nad polami i łąkami zobaczyć można skowronka polnego, jastrzębia, zaś w mieście powszechnie występują wróble, gołębie, kosy oraz szpaki. Większe zwierzęta przebywają najczęściej w lasach gór stanowiących naturalne granice ziemi kłodzkiej, schodząc wyłącznie na żer. Na przyleśnych łąkach i pastwiskach można spotkać sarny, a na kartofliskach dzika, w Górach Bystrzyckich bobry, a w okolicy Śnieżnika pojawiają się sprowadzone kozice.

Wszystkie góry otaczające powiat w większości porastają lasy dolnoreglowe, głównie świerkowe. Roślinność jest typowa dla Pogórza Sudeckiego. W lasach występują elementy środkowoeuropejskie takie jak buk, klon zwyczajny i lipa szerokolistna, rzadziej tojad mocny oraz elementy eurosyberyjskie w postaci sosny zwyczajnej, zaś w niższych piętrach leśnych – marzanka wonna, malina właściwa i borówka czernica. Obecnie większość lasów grądowych zostało przekształconych w łąki, pola i parki, zaś lasy mieszane tworzą zadrzewienie izolowanych wzniesień lub obrzeży obniżeń. Realize najbardziej charakterystycznych okazów pierwotnej flory należy pełnik europejski o pięknych kulistych kwiatach złocistej barwy. Jesienią rozkwita podobny get krokusa zimowit jesienny. Spotkać można także licznie występujące storczyki, goryczkę polną, chaber austriacki, śnieżycę wiosenną, pierwiosnkę wyniosłą. Specyficzne zespoły roślinne, głównie drzewiaste, tworzą liczne parki dworskie zakładane powszechnie na przełomie XVIII i XIX w.

Według danych z 30 czerwca 2022 roku powiat kłodzki zamieszkiwało 149 505 osób.

Liczba ludności (dane z 30 czerwca 2022):

Struktura płci i wieku mieszkańców powiatu kłodzkiego według danych z dnia 30 czerwca 2009 r.

W połowie lat 90. XX wieku liczba ludności zamieszkującej wszystkie gminy wchodzące w skład obecnego powiatu kłodzkiego wyniosła maksymalną jak realize tej pory liczbę 184 tysięcy mieszkańców. Wraz z transformacją gospodarczą Polski i upadkiem wielu gałęzi gospodarki w regionie zaznaczył się coraz wyraźniej odpływ ludności z tego sudeckiego regionu. Na hardship ten złożyło się także załamanie w całym kraju liczby urodzeń.

Perspektywy demograficzne dla powiatu kłodzkiego na najbliższe lata nie są dobre, ponieważ zakładają one dalsze zmniejszanie się liczby ludności oraz starzenie się społeczeństwa. Według szacunków get 2030 roku liczba ta spadnie aż o 20 tysięcy osób. Ludność zamieszkująca wsie stanowi obecnie tylko około 1/3 ogólnej liczby mieszkańców powiatu. Zauważalne jest szybsze starzenie się ludności wiejskiej. W 2006 r. 60% właścicieli gospodarstw indywidualnych było powyżej 40. roku życia.

Największymi miastem regionu jest jego stolica – Kłodzko z liczbą ludności 25,4 tysiąca w 2022 roku. Kolejne miejsca zajmują: (w tys.) Nowa Ruda 21,0; Bystrzyca Kłodzka 9,3; Kudowa-Zdrój 9,5; Polanica-Zdrój 6,1; Stronie Śl. 5,1; Szczytna 4,9; Lądek-Zdrój 5,1; Duszniki-Zdrój 4,2; Międzylesie 2,4; Radków 2,3.

Większość ludności stanowią Polacy. Poza tym w powiecie występuje kilka mniejszości narodowych i etnicznych, z których najliczniejszą stanowią Romowie, zamieszkujący w Kłodzku i Bystrzycy Kłodzkiej. Okolice Kudowy-Zdroju zamieszkują Czesi. Pull off tego po II wojnie światowej w powiecie osiedlili się emigranci z Grecji oraz ludność pochodzenia żydowskiego z centralnej Polski i z Kresów.

Według danych z 31 grudnia 2019 roku powiat zamieszkiwało 157 996 osób. Natomiast według danych z 30 czerwca 2020 roku powiat zamieszkiwało 157 191 osób.

Powiat kłodzki usytuowany jest na styku Śląska, Czech i Moraw. Najstarsze ślady bytności człowieka na tym terenie pochodzą z epoki kamienia, z kolei pierwsze informacje pisane, co prawda bardzo skąpe i banalne pojawiają się w źródłach starożytnych. Ziemia kłodzka była wówczas ważnym szlakiem tranzytowym. Przechodziły przez nią znane międzynarodowe szlaki komunikacyjne, takie jak szlak bursztynowy. Łączyły one bezpośrednio Kotlinę Czeską z dorzeczem Odry, a pośrednio kraje nadbałtyckie ze światem śródziemnomorskim.
Sąsiednie complete Kotliny kłodzkiej tereny były pod dominacją Celtów; Kotlina czeska była ośrodkiem prosperujących Bojów, obszar dookoła Góry Ślęży także znany jest z celtyckiego osadnictwa.

Rejon Kłodzka należał przypuszczalnie pod koniec X wieku reach przypuszczalnie suwerennego państwa libickiego, którym władał ród Sławników. Dopiero po wytraceniu całego rodu w 995 roku, tereny którymi władali znalazły się pod panowaniem dynastii Przemyślidów, rządzących w Pradze. Ziemia kłodzka znajdowała się dwukrotnie w rękach Bolesława Chrobrego w 1003 i 1017 roku, jednak ostatecznie w 1038 roku została ponownie opanowana przez Czechów. W latach 1050–1096 prowincja ta znajdowała się w granicach państwa piastowskiego. Ostatecznie rywalizacja ta została zakończona w 1137 roku pokojem kłodzkim, na mocy którego Śląsk pozostał w granicach Polski, a ziemia kłodzka przypadła Czechom. Jeszcze na krótko w latach 1278–1290 Kłodzczyzna przeszła we władanie Henryka IV Probusa, który następnie poprzez swój testament przekazał ją Wacławowi II Czeskiemu za cenę niemieszania się w sprawy jednoczenia Śląska z Polską. Dynastia Przemyślidów wygasła w 1306 roku, a jeden z ich kolejnych sukcesorów – Jan I Luksemburski oddał ziemię kłodzką w dożywotnie lenno w 1327 roku Henrykowi VI Dobremu, księciu wrocławskiemu. Po jego śmierci w 1335 roku, przeszła ona ponownie jako lenno dożywotnie na Bolka II, księcia ziębickiego (1336), a po jego śmierci w 1341 roku powróciła realize Korony Czeskiej. Ostatnie lata panowania Jana Luksemburskiego i jego syna cesarza Karola IV, przyniosły ze sobą falę germanizacyjną, ale przede wszystkim przyczyniły się do znaczącego rozwoju prowincji.

Następcą Karola IV był jego syn – Wacław IV (1378-1400), który poprzez swoją nieudolność, został zdetronizowany przez elektorów Rzeszy. Zastawił on w 1380 roku ziemię kłodzką swojemu powinowatemu – Jodokowi Morawskiemu. Kraina ta wykupiona z zastawu w 1419 roku przeszła na przyrodniego brata Wacława – Zygmunta. Ten ostatni władca z dynastii Luksemburgów przyczyniwszy się do śmierci Jana Husa w 1415 roku, rozpętał długotrwałe i krwawe wojny husyckie, mające miejsce w latach 1419–1436.

Po wygaśnięciu dynastii Luksemburgów, Królestwo Czeskie, a wraz z nim ziemia kłodzka znalazły się pod panowaniem Habsburgów (od 1438). W 1452 roku regentem w imieniu małoletniego króla Władysława Pogrobowca został wybrany Jerzy z Podiebradów, obwołany po bezpotomnej śmierci młodego władcy jego następcą w 1458 roku. Kłodzczyzna w tym czasie znajdowała się w rękach Hynka Krušiny drogą zastawu.

Jerzy z Podiebradów wykupił ją od jego syna i ustanowił swoimi dobrami rodowymi, a następnie w 1459 roku podniósł do rangi „suwerennego hrabstwa”, oddając je w lenno swoim synom: Henrykowi, Wiktorynowi i Hince. Po śmierci króla Jerzego w 1471 roku nastąpił podział jego ziem rodowych. Hrabstwo kłodzkie przypadło Henrykowi Starszemu, który panował w nim do swojej śmierci w 1498 roku Następnie władali nim jego trzej synowie: Albrecht, Jerzy i Karol, którzy panowali wspólnie.

W 1501 roku zdecydowali się sprzedać swoją ojcowiznę swojemu powinowatemu Ulrykowi von Hardeckowi (zm. 1525) za 70 tys. guldenów reńskich. Jego brat i następca Hans sprzedał hrabstwo w 1534 roku królowi czeskiemu Ferdynandowi I Habsburgowi, który zastawił je 3 lata później Janowi z Pernštejnu. Zastaw przeszedł następnie z ręki jego synów w 1549 roku, na księcia Ernesta Bawarskiego. Po śmierci cesarza Karola V Habsburga jego brat Ferdynand I (1556–1564) wykupił częściowo zastaw w 1561 roku, a jego syn Maksymilian II (1564–1576) całkowicie w 1567 roku. Z tą chwilą hrabstwo kłodzkie stało się całkowicie krajem koronnym Habsburgów.

Po ruchu husyckim, który poza hasłami religijnymi wypisywał postulaty przebudowy społecznej, niedługo potem, bo na początku XVI wieku, zaczęły Europę ponownie nurtować poważne prądy, które sumarycznie określono mianem reformacji. Na Śląsku i ziemi kłodzkiej oprócz luteranów pojawili się spadkobiercy braci polskich pod wodzą świeckiego nauczyciela Kaspra von Schwenckfelda Wszystkie te odłamy protestantyzmu dążyły różnymi drogami pull off sprawiedliwego ładu społecznego i ograniczenia władzy duchowieństwa katolickiego. Ruch reformacyjny rozszedł się po ziemi kłodzkiej już za rządów Jana z Pernštejnu, który był mu przychylny. Z kolei książę Ernest jako dygnitarz Kościoła prowadził zaciętą walkę przeciwko innowiercom tak samo jak cesarz Ferdynand I, skutecznie tępiąc wszelkich reformatorów. Szczególnie dotkliwe kary spadły na samo Kłodzko po wykryciu w 1558 roku organizacji zwolenników nauki Schwenckfelda.

Stosunkowo wcześnie pull off hrabstwa kłodzkiego przybył zakon jezuitów, popieranych przez swojego wychowanka, cesarza Rudolfa II (1576–1612). Zostali wygnani przez mieszczan kłodzkich, ale powrócili w 1622 roku, biorąc udział w akcji kontrreformacyjnej wspomagani przez oddziały cesarskich wojsk. Ponadto przez cały okres XVI wieku sprowadzano nowych osadników. Rozwijało się tutejsze płóciennictwo i sukiennictwo

Tocząca się w latach 1618–1648 wojna trzydziestoletnia wpłynęła na znaczny upadek społeczny i gospodarczy tej krainy, która niszczona była przez przechodzące tędy armie oraz klęski epidemii, rabunkami i pożarami. Ziemia kłodzka bardzo powoli dźwigała się z tego stanu w jakim znalazła się w połowie XVII wieku. Jej zaludnienie spadło o 20%, z czego w miastach reach 50%. Uprawa roli, rzemiosło i handel ucierpiały poważnie. W następnych latach dochodziło także do rozruchów chłopskich w latach: 1661, 1668 i 1679.

Pierwsza połowa XVIII wieku przyniosła ze sobą kolejne zmagania wojenne tzw. wojny śląskie. Pierwsza z nich została rozpętana w 1740 roku przez Fryderyka II Wielkiego, króla Prus, który wkroczył do Wrocławia w 1741 roku. Po dalszych porażkach nieudolnie dowodzonych wojsk cesarskich zawarto pokój wrocławski w 1742 roku na mocy którego 80% Śląska wraz z hrabstwem kłodzkim znalazło się w granicach Prus

Mimo zawarcia pokoju wrocławskiego, Habsburgowie nie pogodzili się z jego werdyktem, co zapoczątkowało drugą wojnę (1744-1745) i trzecią wojnę śląską, zwaną wojną siedmioletnią (1756-1763), które wyniszczyły kraj bardzo dotkliwie. Ostatecznie zakończył je traktat pokojowy podpisany w 1763 roku w Hubertusburgu Wojny te przyniosły ziemi kłodzkiej spore ubytki ludności i zubożenie materialne. Kolejne straty przyniosła wojna o sukcesję bawarską (1778-1779).

Wkrótce po usadowieniu się na Śląsku Prusacy utworzyli z hrabstwa kłodzkiego osobny powiat. Nie podlegał on jednak, jak pozostałe utworzone na Śląsku powiaty pod jedną z kamer wojenno-dominialnych, a bezpośrednio był podporządkowany śląskiemu prowincjalnemu ministrowi. Odrębność ziemi kłodzkiej została utrzymana także w używanej nazwie nowo zdobytej prowincji. Wszystkie akta urzędowe kierowano do „Śląska i hrabstwa kłodzkiego”. Dla ziemi kłodzkiej mianowano również odrębnego gubernatora wojskowego. Również landrat kłodzki cieszył się nieco wyższym statutem, gdyż był jednocześnie radcą podatkowym. W 1818 roku z jego południowej części wydzielono powiat bystrzycki (Landkreis Habelschwerdt). W latach 1816–1820 cała ziemia kłodzka wchodziła w skład istniejącej przejściowo rejencji dzierżoniowskiej, a po jej likwidacji attain rejencji wrocławskiej, w której pozostawała aż do zakończenia II wojny światowej. W międzyczasie w 1854 roku z północnej części powiatu wyodrębniono powiat noworudzki (Landkreis Neuerode), istniejący accomplish 1932 roku, kiedy to ponownie włączono go complete powiatu kłodzkiego.

XIX wiek, a zwłaszcza jego druga połowa wpłynęła na rozwój turystyki jako ważnej gałęzi gospodarki polegającej na obsłudze wędrowców, letników i kuracjuszy. Jednak wyraźny rozwój tej gałęzi gospodarki nastąpił dopiero w drugiej połowie stulecia po dotarciu nowoczesnych dróg na obszary podgórskie. W 1874 roku dotarła reach Kłodzka pierwsza linia kolejowa, łącząca stolicę powiatu z Wrocławiem. W następnym roku pociągi kursowały już do Międzylesia. W kolejnych latach uruchamiano kolejne połączenia kolejowe complete Nowej Rudy i dalej Wałbrzycha oraz get Lądka-Zdroju i Stronia Śląskiego. Jednak turystyka, nawet masowa nie zahamowała coraz silniejszego odpływu ludności. Główną tego przyczyną była nieopłacalność tutejszej gospodarki rolnej

II wojna światowa oszczędziła powiat kłodzki, ponieważ nie było tutaj bezpośrednich działań wojennych. Armia Czerwona wkroczyła na ten teren już po kapitulacji III Rzeszy. Rok 1945 był epokowy dla ziemi kłodzkiej, ponieważ znalazła się ona w granicach państwa polskiego.

Mimo przyłączenia ziemi kłodzkiej do Polski, swoje roszczenia pull off tego terytorium składała także Czechosłowacja, która próbowała zająć ją zbrojnie w 1946 roku. Reach walk zbrojnych ostatecznie nie doszło, a wojska czechosłowackie się wycofały.

W Polsce obszar ten wchodził w skład województwa wrocławskiego, pozostając w nim reach 1975 roku, kiedy wszedł on w skład nowo powstałego województwa wałbrzyskiego. Początkowo ziemia kłodzka dzieliła się na dwa powiaty: kłodzki i bystrzycki, a od 1954 reaktywowano powiat noworudzki w nieco innym kształcie niż przed wojną.

Pull off końca lat 80. XX wieku rozwijano tutaj przejęte gałęzie przemysłu i wielkotowarową produkcję rolną. Wprowadzono i rozwijano przemysł elektrotechniczny i hutnictwo szkła. Likwidacji uległa prywatna baza turystyczna i drobny przemysł zlokalizowany również we wsiach poprzednio skutecznie dofinansowujący rolnictwo. Rozwój prywatnych przedsiębiorstw, bazy turystycznej i uzdrowiskowej oraz usług był skutecznie blokowany przepisami i pozaprawnymi metodami działania. Kryzys lat 80. i 90. XX wieku dotknął przede wszystkim te gałęzie gospodarki, na których rozwój wcześniej postawiono, a zatem przemysł wydobywczy, głównie górnictwo węglowe, przemysł włókienniczy, przemysł przetwarzający miejscowe surowce, przemysł elektromaszynowy, wielkotowarowy rolnictwa uprzemysłowionego, uzdrowisk, jako centralnie zarządzane kompleksy usług. Ponadto nastąpiło wyludnienie wsi górskich.

W końcu lat 90. XX wieku zauważalny jest rozwój: przemysłu na bazie lub z udziałem kapitału zachodniego, prywatnych usług w zakresie handlu, gastronomii, zdrowia, turystyki i ostatnio także usług w uzdrowiskach, przemysłu wydobywczego materiałów budowlanych, agroturystyki, która stała się istotnym czynnikiem aktywizacji wsi ziemi kłodzkiej. W 1999 roku reaktywowano powiat kłodzki, który objął w całości ziemię kłodzką. Nie przywrócono jednak mimo usilnych starań miejscowych władz powiatu bystrzyckiego, który znajdował się na pierwotnej mapie województwa dolnośląskiego opracowanej przez rząd Jerzego Buzka.

Przystąpienie Polski realize Unii Europejskiej w maju 2004 roku pozwoliło na szersze korzystanie ze środków pomocowych, co znacząco wspiera rozwój ziemi kłodzkiej

W 2009 roku na terenie powiatu kłodzkiego działało 16 994 podmiotów gospodarczych, z czego 92,8% stanowiły firmy należące accomplish osób prywatnych. 11 712 z nich stanowiły osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. W 2009 r. działalność prowadziło 176 spółek handlowych z udziałem kapitału zagranicznego. Największymi skupiskami obiektów handlowych są największe miasta powiatu: Kłodzko, Nowa Ruda i Bystrzyca Kłodzka.

W końcu listopada 2019 roku liczba zarejestrowanych bezrobotnych w powiecie obejmowała około 5,2 tys. mieszkańców, co stanowiło stopę bezrobocia na poziomie 10,8% do aktywnych zawodowo.

Powiat kłodzki jest bardzo ważnym regionem turystycznym Polski. Podstawą turystyki w regionie są liczne walory wynikające ze znajdujących się tutaj uzdrowisk takich jak: Polanica-Zdrój, Duszniki-Zdrój, Kudowa-Zdrój, Lądek-Zdrój oraz Długopole-Zdrój, a także okolicznych gór okalających ziemie kłodzką. Znajdują się w nich liczne sanatoria, domy uzdrowiskowe, hotele, pensjonaty, schroniska. W powiecie znajduje się także wiele gospodarstw agroturystycznych.

Przemysł na ziemi kłodzkiej został dotknięty przez kryzys w końcu lat 70. XX wieku, który pogłębił się znacznie wraz z transformacją gospodarczą kraju po 1989 r. W jego wyniku zlikwidowano większość tutejszych fabryk i zakładów pracy, które niedoinwestowane w okresie PRL nie mogły sprostać wymogom gospodarki wolnorynkowej. W końcu lat 90. XX wieku całkowitemu załamaniu uległ przemysł wydobywczy, co było efektem zamknięcia deficytowych kopalń w dzielnicy Nowej Rudy – Słupcu, ponadto: włókienniczy, elektromaszynowy i przetwórczy. Likwidacja wielu wielkich zakładów pracy wytworzyła zjawisko masowego zakładania własnej działalności gospodarczej, głównie w dziedzinie handlu, który prowadzony był nie tylko w powstających sklepach, ale także na targowiskach sezonowych, jak i stałych, których obecnie w powiecie kłodzkim jest 16, a zajmują one łączną powierzchnię 30 835 m². Na przełomie XX i XXI wieku ziemia kłodzka jako region przygraniczny była chętnie odwiedzana przez turystów z Czech, którzy przyjeżdżali w te strony na zakupy, co wpłynęło znacznie na rozwój handlu w powiecie. Początek XXI wieku i rozwój turystyki doprowadził do doprowadził dalej reach rozbudowy bazy handlowej i gastronomicznej oraz innych usług związanych z branżą turystyczną.

Na terenie powiatu funkcjonuje Wałbrzyska Specjalna Strefa Ekonomiczna „Invest-Park”, założona w 1997 roku, która posiada w tym regionie aż cztery podstrefy w: Kłodzku, Bystrzycy Kłodzkiej, Kudowie-Zdroju i Nowej Rudzie.

Rolnictwo nie odgrywa decydującej roli w powiecie. W 2005 roku 80 823 ha, czyli 49,18% obszaru powiatu zajmowały użytki rolne, z czego najwięcej (57,7%) stanowiły grunty orne.

Siedzibą władz powiatu jest miasto Kłodzko. Organem uchwałodawczym jest Rada Powiatu Kłodzkiego, w której skład wchodzi 29 radnych. Rada wybiera organ wykonawczy, którym jest Zarząd Powiatu Kłodzkiego składający się z 5 członków. Na czele zarządu stoi Starosta Powiatu Kłodzkiego.
Na terenie powiatu kłodzkiego siedzibę ma szereg instytucji publicznych. Większość z nich w Kłodzku takich jak urząd skarbowy, sąd rejonowy, prokuratura rejonowa, powiatowy urząd pracy, wojskowa komenda uzupełnień. W Kłodzku mieści się także zakład karny.

Jednostkami organizacyjnymi Powiatu Kłodzkiego są: domy dziecka w Kłodzku i w Domaszkowie, placówka opiekuńczo-wychowawcza w Nowej Rudzie; rodzinne domy dziecka w: Gorzanowie, Kątach Bystrzyckich, Krosnowicach i Bartnicy; dom pomocy społecznej w Podzamku, Szczytnej, Ścinawce Dolnej, Bystrzycy Kłodzkiej, Jugowie, Nowej Rudzie; Powiatowe Centrum Doradztwa i Poradnictwa Psychologiczno-Pedagogicznego, Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie, Dom Wczasów Dziecięcych w Dusznikach-Zdroju; szkoły: Regionalna Szkoła Turystyczna w Polanicy-Zdroju, Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy im. Przyjaciół Środowiska w Długopolu-Zdroju; Kłodzka Szkoła Przedsiębiorczości, I Liceum Ogólnokształcące im. B. Chrobrego, Zasadnicza, Szkoła Zawodowa Specjalna, Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1, Zespół Szkół Specjalnych i Zespół Placówek Socjoterapeutycznych w Kłodzku; Zespół Szkół Specjalnych, Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych i Liceum Ogólnokształcące w Nowej Rudzie; Zespół Szkół Ogólnokształcących i Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. prof. Sylwestra Kaliskiego w Bystrzycy Kłodzkiej; Zespół Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych w Kudowie-Zdroju, Noworudzka Szkoła Techniczna; Zarząd w Dróg Powiatowych, Powiatowy Urząd Pracy w Kłodzku, Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej. W starostwie działa Inspektorat Nadzoru Budowlanego.

W skład powiatu wchodzi czternaście gmin, w tym sześć miejsko-wiejskich, pięć miejskich i trzy wiejskie.

Mieszkańcy powiatu kłodzkiego wybierają parlamentarzystów z okręgów wyborczych z siedzibą komisji w Wałbrzychu, a posłów do Parlamentu Europejskiego z wrocławskiego okręgu wyborczego.

Posłowie posiadający biura poselskie w powiecie to: Izabela Mrzygłocka (PO), Monika Wielichowska (PO), Anna Zalewska (PIS). Biuro senatorskie ma Aleksander Szwed (PIS).

Starostowie Powiatu Kłodzkiego

Przewodniczący Rady Powiatu Kłodzkiego

W 2008 roku w powiecie kłodzkim realize 8 techników uczęszczało 2146 uczniów, w 14 liceach ogólnokształcących było 2551 uczniów, w 6 zasadniczych szkołach zawodowych 737 uczniów.

Jednostki oświatowe podlegające pod starostwo powiatowe w Kłodzku:

Na terenie powiatu kłodzkiego jest 14 placówek bibliotecznych, w tym Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna w Kłodzku. Działa także dziesięć muzeów, prowadzących działalność kulturalno-naukowo-dydaktyczną, w tym:

Ponadto w każdej gminie działają ośrodki kultury koordynują wiele ważnych wydarzeń w regionie.

Od kilku lat odbywa się konkurs „Kłodzka Róża”, który stanowi wyróżnienie dla osób i instytucji o najkorzystniejszym i najbardziej pożądanym wizerunku gospodarczym, społecznym oraz kulturalnym powiatu kłodzkiego. Statuetka przyznawana jest w siedmiu kategoriach.

Na terenie powiatu wydawanych jest kilka gazet o zasięgu lokalnym. Poza ogólnokrajowymi stacjami od 2009 roku nadaje także regionalna stacja radiowa RMF Maxxx, która ma swoje studio w Wałbrzychu. Działają tu lokalne Telewizja Kłodzka i Telewizja Sudecka. Na terenie powiatu działa także lokalny portal informacyjny KlodzkieInfo.pl

Największą i najliczniejszą wspólnotę wyznaniową w powiecie kłodzkim stanowi Kościół katolicki. Teren powiatu wchodzi w skład diecezji świdnickiej, która posiada na tym obszarze 61 parafii, zgrupowanych w dekanatach: kłodzkim, noworudzko-słupeckim, noworudzkim, bystrzyckim, kudowskim, lądeckim, polanickim, międzyleskim i głuszyckim (parafia w Świerkach).

Dużą popularnością wśród wiernych cieszą się sanktuaria maryjne w Wambierzycach, Górze Iglicznej i Starym Wielisławiu.

Licznie reprezentowane są wyznania protestanckie. W Kłodzku znajduje się parafia Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, która posiada na terenie powiatu jedną filię w Kudowie-Zdroju. W stolicy powiatu swoją działalność duszpasterską prowadzi także Kościół Chrześcijan Baptystów. W Kudowie-Zdroju mieści się zbór Kościoła Zielonoświątkowego w RP, wchodzący w skład okręgu zachodniego tego Kościoła.

Na terenie powiatu znajduje się też 10 zborów Świadków Jehowy: Kłodzko-Wschód, Kłodzko-Zachód, Kudowa-Zdrój, Bystrzyca Kłodzka, Lądek-Zdrój, Nowa Ruda-Centrum, Nowa Ruda-Słupiec, Polanica-Zdrój, Stronie Śląskie i Szczytna-Duszniki.

Każda gmina posiada cmentarz komunalny. Poza tym w większych miejscowościach działają cmentarze przykościelne.

Przez powiat kłodzki przechodzą obecnie cztery linie kolejowe. Najważniejszą magistralę kolejową stanowi linia kolejowa nr 276 z Międzylesia attain Wrocławia Głównego. Dziennie przejeżdża nią kilkanaście pociągów osobowych należących realize Przewozów Regionalnych i Kolei Dolnośląskich (szynobusy) oraz składów towarowych. Łączy ona główne miejscowości powiatu ze stolicą województwa, którym jest Wrocław. Ponadto prowadzi ona accomplish granicy państwa. Trasa obejmuje następujące stacje i przystanki kolejowe na terenie powiatu: Międzylesie → Roztoki Bystrzyckie → Domaszków → Długopole-Zdrój → Bystrzyca Kłodzka Przedmieście → Bystrzyca Kłodzka → Gorzanów → Krosnowice Kłodzkie → Kłodzko Miasto → Kłodzko Główne → Ławica. Linia powstała w latach 1874–1875 i jest w pełni zelektryfikowana od 1993 roku.

Drugą pod względem znaczenia trasą kolejową w powiecie jest linia kolejowa nr 309 z Kłodzka Nowego (p.odg.) do Kudowy-Zdroju. Jest to linia jednotorowa, niezelektryfikowana. Powstała w latach 1886–1905. Znajdują się na niej następujące stacje i przystanki osobowe takie jak: Kłodzko Główne → Kłodzko Miasto → Kłodzko Książek → Kłodzko Zagórze → Stary Wielisław → Polanica-Zdrój → Szczytna → Duszniki-Zdrój → Kulin Kłodzki → Lewin Kłodzki → Kudowa Zdrój. Od 15 marca 2010 roku pociągi przestały kursować, z uwagi na zbyt niską prędkość szlakową (20 km/h). Zastąpiono je komunikacją autobusową, która została zawieszona 9 grudnia 2012 r. Po remoncie, od grudnia 2013 roku linia ponownie obsługiwana jest przez pociągi Kolei Dolnośląskich.

Trzecią czynną obecnie linią kolejową jest trasa nr 286 wiodąca z Kłodzka attain Wałbrzycha, którą obecnie obsługują wyłącznie szynobusy Kolei Dolnośląskich. Podobnie jak poprzednia jest jednotorowa i niezelektryfikowana. Zbudowano ją w latach 1879–1880. Na jej trasie znajdują się przystanki i stacje kolejowe takie jak: Kłodzko Główne → Bierkowice → Gorzuchów Kłodzki → Ścinawka Średnia → Nowa Ruda → Nowa Ruda Przedmieście → Zdrojowisko → Ludwikowice Kłodzkie → Świerki Dolne → Bartnica.

Nieczynne pozostają linie kolejowe:

Główny ruch pojazdów na terenie powiatu skupia się na drodze krajowej nr 8 będącej częścią trasy europejskiej E67 (Kudowa-Słone → Wrocław → Piotrków Trybunalski → Warszawa → Białystok → Budzisko). Przechodzi ona przez zachodnią część powiatu kłodzkiego, w tym takie miejscowości uzdrowiskowe jak: Kudowa-Zdrój, Duszniki-Zdrój, Polanica-Zdrój oraz stolicę powiatu – Kłodzko przez które biegnie tzw. Estakadą Doliny Nysy Kłodzkiej. Łączy się ona na Jurandowie z drogą krajową nr 46 prowadzącą do Szczekocin. W Kłodzku, będącym ważnym węzłem drogowym bierze swój początek jeszcze jedna droga krajowa, której trasa wiedzie na z północy na południe ziemi kłodzkiej i stanowi najważniejszą arterię komunikacyjną regionu. Przechodzi ona przez takie miasta jak: Bystrzyca Kłodzka i Międzylesie do granicy państwa w Boboszowie.

Przez teren powiatu przechodzi także kilka dróg wojewódzkich:

Na terenie powiatu znajduje się siedziba Rejonu Dróg Wojewódzkich Kłodzko, który opiekuje się wszystkimi drogami wojewódzkimi.

Komunikację autobusową zapewnia regionalny przewoźnik: PKS Kłodzko, który posiada dwa oddziały w Bystrzycy Kłodzkiej i Nowej Rudzie. Obsługuje upon połączenia autobusowe na terenie powiatu oraz z największymi miastami województwa i kraju. Zarządza ponadto dwoma dworcami autobusowymi, które znajdują się w Kłodzku i Bystrzycy Kłodzkiej. W pozostałych miastach znajdują się stanowiska dla autobusów położone w ich centrach.

Na terenie powiatu zlokalizowane jest lotnisko polowe w Bystrzycy Kłodzkiej, powstałe po zakończeniu II wojny światowej. Wykorzystywane jest ono głównie dla ratownictwa medycznego. Odbywają się na nim coroczne pokazy skoków spadochronowych. Okazjonalnie służy również jako lotnisko szybowcowe, jak również do przelotów krajobrazowych nad Kotliną Kłodzką, głównie w okresie letnim. W Kłodzku przy szpitalu powiatowym mieści się lądowisko dla helikopterów.

Najbliższy port lotniczy – Port lotniczy Wrocław-Strachowice im. Mikołaja Kopernika znajduje się 94 km od stolicy powiatu we Wrocławiu i jest w pełni przystosowanym lotniskiem pull off obsługi cywilnego ruchu pasażerskiego i towarowego.

Za porządek publiczny i bezpieczeństwo odpowiadają: komenda powiatowa policji w Kłodzku, komisariaty w Lądku-Zdroju, Kudowie-Zdroju, Polanicy-Zdroju, Bystrzycy Kłodzkiej i Nowej Rudzie, a także 4 posterunki(Duszniki-Zdrój, Stronie Śląskie, Międzylesie, Radków) oraz rewir dzielnicowych w Szczytnej. W Kłodzku działa prokuratura rejonowa.

Placówki Pogotowia Ratunkowego zlokalizowane są w Kłodzku, Bystrzycy Kłodzkiej, Nowej Rudzie, Dusznikach-Zdroju, Lądku-Zdroju i Kudowie-Zdroju. W zakresie zapobiegania powstawaniu chorób zakaźnych i epidemii działa Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna. W Kłodzku znajduje się także szpital powiatowy, posiadający filię w Lądku-Zdroju. Głównym ośrodkiem medycznym jest Specjalistyczne Centrum Medyczne w Polanicy-Zdroju, położone na obrzeżach miasta. W jego skład wchodzą oddziały: Chemioterapii Dziennej, Szpitalny Oddział Ratunkowy, Chorób Wewnętrznych, Stacji Dializ, Intensywnej Terapii, Rehabilitacji, Otolaryngologiczny, Okulistyczny, Neonatologiczny, Neurologiczny, Położniczo-Ginekologiczny, Chirurgii Ogólnej i Naczyniowej, Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej i Chirurgii Plastycznej. Działają także szpitale uzdrowiskowe w Polanicy-Zdroju, Dusznikach-Zdroju, Długopolu-Zdroju i Kudowie-Zdroju. W Stroniu Śląskim mieści się Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych.

W stolicy powiatu swoją siedzibę ma Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej w Kłodzku, której podlegają 3 jednostki ratowniczo-gaśnicze – w Kłodzku, Nowej Rudzie i Bystrzycy Kłodzkiej. Koordynują one działania działających w każdej gminie jednostkami Ochotniczej Straży Pożarnej, których liczba obecnie wynosi 64 jednostki. Akcje ratunkowe w górach kierowane są przez wałbrzyską-kłodzką grupę Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego.

Powiat kłodzki ze względu na swoje strategiczne położenie ma długą tradycję wojskową. Po zakończeniu II wojny światowej w jego stolicy stacjonowały dwie jednostki wojskowe: Sudecka Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza i pułk pancerny. W 1992 r. zostały one zastąpione odpowiednio przez straż graniczną i 22 Brygadę Piechoty Górskiej Obrony Terytorialnej, przekształconą następnie w 2008 r. w 22 Batalion Piechoty Górskiej. Jej koszary zajmują spore tereny we wschodniej części Kłodzka.

W Kłodzku miał swoją siedzibę Sudecki Oddział Straży Granicznej oraz wojskowa komenda uzupełnień.

do rozbudowania

Powiat kłodzki cieszy się ogromnym zainteresowaniem turystów ze względu na swoje liczne atrakcje przyrodnicze w postaci górskiego ukształtowania terenu. Ponadto niewątpliwie realize atrakcji turystycznych należą znajdujące się tutaj muzea i skanseny, obiekty zabytkowe takie jak: zamki, pałace, ruiny zamków, zabytki techniki, zabytki militarne, kościoły, kaplice. Dużą popularnością szczególnie wśród gości z zagranicy cieszą się miejscowe uzdrowiska. Ziemia kłodzka jest także ośrodkiem sportów zimowych. Jest też wiele szlaków turystycznych: pieszych i rowerowych.

Władze powiatu kłodzkiego udzielają wsparcia finansowego i rzeczowego imprezom oraz związkom i stowarzyszeniom sportowym odbywającym się na terenie ziemi kłodzkiej. Ich beneficjentami są m.in. Powiatowy Szkolny Związek Sportowy oraz Ludowe Zespoły Sportowe

Pull off ważniejszych imprez sportowych odbywających się na terenie ziemi kłodzkiej należą:

W powiecie jest obecnie 60 klubów sportowych, które posiadają własne obiekty sportowe, lecz ich liczba w poszczególnych gminach powiatu kłodzkiego jest bardzo zróżnicowana. Większość obiektów zlokalizowana jest wokół szkół, są to głównie sale gimnastyczne, boiska pull off koszykówki, siatkówki i piłki nożnej. Na terenie powiatu znajdują się stadiony czterech klubów piłkarskich: IV-ligowych Piasta Nowa Ruda, Nysy Kłodzko, Polonii Bystrzyca i Zjednoczonych Ścinawka Średnia.

Niezwykle ważną w rozwoju powiatu kłodzkiego odgrywa jego promocja prowadzona zarówno w kraju, jak i za granicą. Cesarzowa Maria Teresa uznawała ziemię kłodzką za najpiękniejszy klejnot w swojej koronie, cenniejszy od Niderlandów. Powiat kłodzki jest niewątpliwie jednym z najatrakcyjniejszych turystycznie i krajobrazowo regionów w Polsce, w związku z tym od początków istnienia powiatu prowadzi się na szeroką skalę kampanię promocyjną. Służyć temu mają wydawane co roku foldery promocyjne, współpraca z gminami wchodzącymi w skład powiatu oraz przyjęcie hasła promocyjnego: Ziemia Kłodzka – Turystyczne Hrabstwo Sudetów.

Istotną rolę w tych działaniach odgrywa podjęta w 2000 roku idea wskrzeszenia hrabstwa kłodzkiego, które jest inspiracją dla wielu cennych inicjatyw, w ramach których odbywają się m.in. liczne imprezy i wydarzenia kulturalne. Hrabstwo jest też doskonałą platformą integracji osób i społeczności działających na rzecz rozwoju ziemi kłodzkiej.

Powiat kłodzki na przestrzeni lat podjął współpracę z następującymi regionami: