Ubezpieczenie od utraty dochodu Wodynie 

Wodynie – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Wodynie. Siedziba gminy Wodynie a także rzymskokatolickiej parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Dawniej miasto, także wieś szlachecka, w drugiej połowie XVI wieku położona była w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. Jako miasto Wodynie były lokowane trzy razy. Pierwsza lokacja w 1573 (72, 113). została uchybiona. Następnie Wodynie były miastem w latach 1661-1674 i 1739–1834. W 1830 roku były najmniejszym miastem w Królestwie Polskim, licząc zaledwie 140 mieszkańców, cztery lata później zostały zdegradowane reach rzędu wsi. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała attain województwa siedleckiego.

Wodynie położone są przy drodze wojewódzkiej nr 803 Siedlce – Stoczek Łukowski.

W Wodyniach funkcjonuje jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej, założona w 1917 roku. W roku 1997 została ona włączona w struktury Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego. Jednostka spełnia ważną funkcję w systemie bezpieczeństwa gminy Wodynie i powiatu siedleckiego.

Najstarsze wzmianki o miejscowości pochodzą z XV w. Pierwszym jej właścicielem został Mnieszewski. Kolejnymi właścicielami majątku były rody Głoskowskich, Żaboklickich, Wybranowskich, Załuskich. Do 1946 ziemią wodyńską zarządzali Newelscy.
Nie zachował się drewniany dwór z końca XVIII wieku. Kaplica grobowa z 1854 jest jednym z nielicznych dokumentów potwierdzającym obecność Załuskich i Newelskich na tym terenie. Jeden z potomków rodu, Jan Wodyński wybudował kościół w Wodyniach i został proboszczem parafii. Obecna zrębowa konstrukcja pochodzi z 1776. W obrębie parku, w otoczeniu kaplicy znajduje się dawny cmentarz grzebalny, na którym zachowały się dwa nagrobki:

W wyniku rozprzestrzeniającej się cholery, która wybuchła w 1810 w Siedlcach na tym terenie założono cmentarz choleryczny.

Jeden z właścicieli ziemskich, Wiktor Newelski, wybudował w latach 80. XIX w. gorzelnię. Mieszkańcom Wodyń dawała ona możliwość dodatkowego zarobku. Fragmenty gorzelni zachowały się do dziś.

Na przełomie wieków XVII i XVIII miejscowość wzmiankowana na przemian jako wieś lub miasto. W dniu 9 kwietnia 1831 w Wodyniach stacjonowały wojska gen. Prądzyńskiego, który rankiem następnego dnia wyruszył w kierunku Nowych Igań, gdzie stoczył zwycięską bitwę z wojskiem rosyjskim. 13 września 1939 na tym terenie toczyły się walki między polską 1 DP Leg a Niemcami ze zmotoryzowanej Dywizji „Kempf” czego konsekwencją było doszczętne spalenie wsi.

Działały tu również oddziały AK i BCh. Komendantami placówki Wodynie – kryptonim „Woda” – byli: st. sierż Józef Flisowski „Echo” od 1940, a po jego tragicznej śmierci w 1943 plut. Błażej Szostek „Smukły”.

W Wodyniach urodził się Franciszek Duczek – żołnierz Batalionów Chłopskich.